گفتار: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
ارتباطی با کلام نداشت جز کاربرد این کلیدواژه ، ابرابزار |
←گفتاوردها: + |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
* «سخن نیک را از هر کسی، هر چند به آن عمل نکند، فرا گیرید .» |
* «سخن نیک را از هر کسی، هر چند به آن عمل نکند، فرا گیرید .» |
||
** ''[[محمد باقر]]'' <small>بحارالانوار، دار احیاء التراث العربی، ج ۷۵، ص (۱۷۰)</small> |
** ''[[محمد باقر]]'' <small>بحارالانوار، دار احیاء التراث العربی، ج ۷۵، ص (۱۷۰)</small> |
||
* من حتی میپندارم که [[دیدن]] و [[شنیدن]] فعالیت عمیقتر و وسیعتری است تا گفتن . دهانهای آدمیان چون قیفی است که مفاهیم گستردة ذهنی را برای ورود به گوش دیگران، از باریکه تعریف شده واژگان مورد توافق عبور میدهد. حال آن که شنیدن و دیدن، واژههای محدود را در دریای اندیشه توسعه میدهند و طبیعی است که غوطه خوردن در اقیانوس اندیشه، شناگری فعالتری میطلبد تا شیرجهزدن در قیف الفاظ و واژهها. |
|||
** [[محسن مخملباف]]، ۹ فوریه ۲۰۰۳/ ۲۰ بهمن ۱۳۸۱؛ مصاحبه با «علی راضی»<ref>{{یادکرد وب|عنوان=گفتگو: بسیار سفر باید تا پخته شود خامی|نشانی=http://www.makhmalbaf.com/?q=fa/article/گفتگو-بسيار-سفر-بايد-تا-پخته-شود-خامی|نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20220606192801/http://www.makhmalbaf.com/?q=fa/article/گفتگو-بسيار-سفر-بايد-تا-پخته-شود-خامی|تاریخ بایگانی=۶ ژوئن ۲۰۲۲|تاریخ=۹ فوریه ۲۰۰۳|ناشر=وبسایت رسمی خانه فیلم مخملباف}}</ref> |
|||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
{{ب|کم گوی و جز از مصحلت خویش مگوی|وز هرچه نپرسدت کسی بیش مگوی}} |
{{ب|کم گوی و جز از مصحلت خویش مگوی|وز هرچه نپرسدت کسی بیش مگوی}} |
نسخهٔ کنونی تا ۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۱
گفتار (سخن، کلام) و گفتگو (تکلّم، صحبت کردن) موضوع این نوشتار است.
گفتاوردها[ویرایش]
- «از زبانت همین اندازه برایت بس است که راهِ هدایت را از گمراهی آشکار سازد.»
- حسن بن علی بحار الانوار، ج ۷۸، ص ۱۱۴
- «بهترین سخن آن است که جدّی اش به کارَت آید و شوخی اش سرگرمت سازد.»
- ابن عمید از «لطائف الظرفاء من طبقات الفضلاء» نوشته ابومنصور عبدالملک ثعالبی، به اهتمام قاسم السامرائی، چاپ لیدن، ۱۹۷۸، بارگذاری شده در ویکینبشتهٔ عربی
- «سخن در بندِ توست تا بر زبانش نرانی و چون گفتی اش تو در بندِ آنی، پس زبانت را چنان نگهدار که دِرَم و دینارت را، چه بسا سخنی که نعمتی را رُبود و نقمتی را جلب نمود.»
- علی بن ابیطالب نهج البلاغه، خطبه، ۳۸۱
- «سخن گفتن یک نوع احتیاج است ولی گوش دادن هنر.»
- «سخن نیک را از هر کسی، هر چند به آن عمل نکند، فرا گیرید .»
- محمد باقر بحارالانوار، دار احیاء التراث العربی، ج ۷۵، ص (۱۷۰)
- من حتی میپندارم که دیدن و شنیدن فعالیت عمیقتر و وسیعتری است تا گفتن . دهانهای آدمیان چون قیفی است که مفاهیم گستردة ذهنی را برای ورود به گوش دیگران، از باریکه تعریف شده واژگان مورد توافق عبور میدهد. حال آن که شنیدن و دیدن، واژههای محدود را در دریای اندیشه توسعه میدهند و طبیعی است که غوطه خوردن در اقیانوس اندیشه، شناگری فعالتری میطلبد تا شیرجهزدن در قیف الفاظ و واژهها.
- محسن مخملباف، ۹ فوریه ۲۰۰۳/ ۲۰ بهمن ۱۳۸۱؛ مصاحبه با «علی راضی»[۱]
کم گوی و جز از مصحلت خویش مگوی | وز هرچه نپرسدت کسی بیش مگوی | |
گوش تو دو دادند و زبان تو یکی | «یعنی که دو بشنو و یکی بیش مگوی»[۲] |
افضلالدین کاشانی[۲] |
منابع[ویرایش]
- ↑ «گفتگو: بسیار سفر باید تا پخته شود خامی». وبسایت رسمی خانه فیلم مخملباف، ۹ فوریه ۲۰۰۳. بایگانیشده از نسخهٔ اصلی در ۶ ژوئن ۲۰۲۲.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ هدایت، رضاقلیخان. «۱۷۰. افضلالدین کاشانی». در مجمع الفصحاء. ج. یکم. به کوشش مظاهر مصفا. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۲م. ص ۳۵۷.