شیرین عبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Ruwaym (بحث | مشارکت‌ها)
Ruwaym (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۱۵: خط ۱۵:
* سپردن کار به مردم از بزرگترین دستاوردهای دموکراسی است ونباید از دولت انتظار رفع تمام نواقص را داشته باشیم، دولتها نیز باید به مردم بها دهند و هرچند که تثبیت روشن دموکراتیک در کشور استبداد زده‌ای چون ایران، بسیار سخت است، اما ارزش تلاش را دارد.
* سپردن کار به مردم از بزرگترین دستاوردهای دموکراسی است ونباید از دولت انتظار رفع تمام نواقص را داشته باشیم، دولتها نیز باید به مردم بها دهند و هرچند که تثبیت روشن دموکراتیک در کشور استبداد زده‌ای چون ایران، بسیار سخت است، اما ارزش تلاش را دارد.
** ۱۷ ژوئن ۲۰۰۱/ ۲۷ خرداد ۱۳۸۰؛ نشست رسانه‌های جمعی و سازمان‌های غیردولتی<ref>{{یادکرد وب|عنوان=نخستین نشست رسانه‌های جمعی و سازمان‌های غیردولتی برگزار شد /3 دکتر شیرین عبادی: بهترین دولتها، دولتی است که کمترین دخالت را داشته باشد|نشانی=https://www.isna.ir/news/8003-05764/نخستين-نشست-رسانه-هاي-جمعي-و-سازمان-هاي-غيردولتي-برگزار-شد-3-دكتر|تاریخ=۲۷ خرداد ۱۳۸۰|ناشر=ایسنا|نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20220508174852/https://www.isna.ir/news/8003-05764/نخستين-نشست-رسانه-هاي-جمعي-و-سازمان-هاي-غيردولتي-برگزار-شد-3-دكتر|تاریخ بایگانی=۸ مه ۲۰۲۲}}</ref>
** ۱۷ ژوئن ۲۰۰۱/ ۲۷ خرداد ۱۳۸۰؛ نشست رسانه‌های جمعی و سازمان‌های غیردولتی<ref>{{یادکرد وب|عنوان=نخستین نشست رسانه‌های جمعی و سازمان‌های غیردولتی برگزار شد /3 دکتر شیرین عبادی: بهترین دولتها، دولتی است که کمترین دخالت را داشته باشد|نشانی=https://www.isna.ir/news/8003-05764/نخستين-نشست-رسانه-هاي-جمعي-و-سازمان-هاي-غيردولتي-برگزار-شد-3-دكتر|تاریخ=۲۷ خرداد ۱۳۸۰|ناشر=ایسنا|نشانی بایگانی=https://web.archive.org/web/20220508174852/https://www.isna.ir/news/8003-05764/نخستين-نشست-رسانه-هاي-جمعي-و-سازمان-هاي-غيردولتي-برگزار-شد-3-دكتر|تاریخ بایگانی=۸ مه ۲۰۲۲}}</ref>
[[پرونده:Esfahan (Iran) Emam Place with Emam Mosque.JPG|بندانگشتی|آنچه دشمن حقوق زن است فرهنگ مرد سالاری است. این فرهنگ مردسالار دشمن حقوق زن است. این فرهنگ این شرافت را هم ندارد که صادقانه اعتراف کند که مردانه حکم می‌کند.]]
* وضعیت زنان در ایران مساعد نیست. این یک واقعیت است و ما وضعیت حقوقی نامناسبی داریم، حال باید دید برای تغییر این وضعیت چه باید کرد. برای این امر ابتدا باید دشمن و اسلحه او را شناخت و بعد سعی در خلع سلاح کردن او نمود یا حداقل با همان اسلحه به مبارزه با او پرداخت.
* وضعیت زنان در ایران مساعد نیست. این یک واقعیت است و ما وضعیت حقوقی نامناسبی داریم، حال باید دید برای تغییر این وضعیت چه باید کرد. برای این امر ابتدا باید دشمن و اسلحه او را شناخت و بعد سعی در خلع سلاح کردن او نمود یا حداقل با همان اسلحه به مبارزه با او پرداخت.
* آنچه دشمن حقوق زن است فرهنگ مرد سالاری است. این فرهنگ مردسالار دشمن حقوق زن است. این فرهنگ این شرافت را هم ندارد که صادقانه اعتراف کند که مردانه حکم می‌کند.
* '''آنچه دشمن حقوق زن است فرهنگ مرد سالاری است. این فرهنگ مردسالار دشمن حقوق زن است. این فرهنگ این شرافت را هم ندارد که صادقانه اعتراف کند که مردانه حکم می‌کند.'''
* باید یک بار دیگر به حقوق اسلامی مراجعه و ثابت کرد آنچه عده‌ای می‌گویند اسلام نیست. قواعد فقهی از ۴ منبع قرآن، سنت، اجماع و عقل منبعث است. در قرآن که قواعد، بسیار اندک و محدود است و بیشتر قواعد ما در سنت و اجماع است. عقل هم که فراموش شده‌است، در مورد سنت هم باید دید کدام سنت می‌تواند منشأ قواعد فقهی باشد که پاسخ، سنتی است که حضرت رسول (ص) و ائمه در مقام انشاء قاعده فرموده‌اند.
* باید یک بار دیگر به حقوق اسلامی مراجعه و ثابت کرد آنچه عده‌ای می‌گویند اسلام نیست. قواعد فقهی از ۴ منبع قرآن، سنت، اجماع و عقل منبعث است. در قرآن که قواعد، بسیار اندک و محدود است و بیشتر قواعد ما در سنت و اجماع است. عقل هم که فراموش شده‌است، در مورد سنت هم باید دید کدام سنت می‌تواند منشأ قواعد فقهی باشد که پاسخ، سنتی است که حضرت رسول (ص) و ائمه در مقام انشاء قاعده فرموده‌اند.
* باید مذهب را خوب بشناسیم و خود را به دانش اسلامی، مجهز کنیم تا مشکلات مختلف در رابطه با زنان رفع شود.
* باید مذهب را خوب بشناسیم و خود را به دانش اسلامی، مجهز کنیم تا مشکلات مختلف در رابطه با زنان رفع شود.

نسخهٔ ‏۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۲۸

شیرین عِبادی (۲۱ ژوئن ۱۹۴۷) (۳۰ خرداد ۱۳۲۶) حقوق‌دان و کنشگر سیاسی و حقوق بشر ایرانی است. زادهٔ همدان، پدرش محمدعلی عبادی، رئیس سردفتر اسناد رسمی شهر و استاد حقوق تجارت بود. خانوادهٔ او در سال ۱۹۴۸م/ ۱۳۲۷ش به تهران جابجا شدند. در سال ۱۹۶۵م/ ۱۳۴۴ش در رشتهٔ حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد و پس از فارغ‌التحصیلی، در مارس ۱۹۷۰/ اسفند ۱۳۴۸ رسماً قاضی شد. همزمان با قضاوت در دادگاه به ادامهٔ تحصیل پرداخت در سال ۱۹۷۱م/ ۱۳۵۰ش دکترای حقوق از دانشگاه تهران گرفت.

در سال ۱۹۷۵م/ ۱۳۵۴ش رئیس دادگاه تهران شد و اولین قاضی زن در ایران شمرده می‌شود. تا انقلاب ۵۷ در دستگاه قضایی خدمت کرد. تا سال ۱۹۹۳م/ ۱۳۷۲ش قادر به وکالت نبود. در این دوره به نوشتن کتاب و مقالات بسیاری در نشریات ایرانی پرداخت. کانون مدافعان حقوق بشر به همراه چهار وکیل مدافع در سال ۲۰۰۱م/ ۱۳۸۰ش تأسیس کرد و به ریاست آن برگزیده شد. در ۱۰ اکتبر ۲۰۰۳، جایزهٔ صلح نوبل را به دلیل تلاش‌های چشمگیر و پیشگامانه‌اش برای دموکراسی و حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان، کودکان و پناهندگان دریافت کرد. در سال ۲۰۰۴م/ ۱۳۸۳ش در حالی که مشغول به وکالت بود، در دانشگاه تهران به تدریس حقوق نیز روی آورد. در سال‌های ۲۰۰۷–۲۰۰۸م/ ۱۳۸۶–۱۳۸۷ش اموالش و دفتر کانون مصادره و تعطیل شد. از آن هنگام در لندن، بریتانیا، به سر می‌برد.[۱]

گفتاوردها

سخنرانی

  • قوانین ما، کودکان را به عنوان شیء باارزشی در ارتباط با پدر و خانوادهٔ پدری به‌شمار می‌آورد بنابراین بااین دیدگاه، برای آنان حکم صادر می‌شود.
  • کودک مخلوقی از مخلوقات خداست و باید به عنوان موجودی مستقل مورد ارزیابی قرار گیرد و بر این مبنا قانون برای او ساری و جاری شود.
    • ۱۷ مه ۱۹۹۹/ ۲۷ اردیبهشت ۱۳۷۹؛ کنفرانس خشونت و پیامدهای آن در خانواده[۲]
  • این که زنان و مردان در جامعه ما از شرایط یکسان برخوردار نیستند، نباید باعث آشفته شدن عده‌ای شود و آنها را بر آن دارد که انواع تهمت‌ها را به مدافعان حقوق زن بزنند.
  • در ایران، آزادی بیان وجود دارد اما آزادی پس از بیان وجود ندارد. مهم نیست که می‌پذیرند یا نه، اما اجازه بدهید، بگویم ما با خون خود می‌نویسیم اما فریاد رسی وجود ندارد.
  • مانند زمان مشروطه، عدالتخانه فراموش شده‌است. اگر در زمان مشروطیت موفق عمل می‌کردیم اکنون، کشور در حال توسعه نام نمی‌گرفتیم.
  • اشکال ما در استنباط قوانین الهی است. اگر بتوانیم روح والای اسلام را دریابیم با قوانین متضاد روبه‌رو نخواهیم بود.
    • ۸ فوریه ۲۰۰۰/ ۱۹ بهمن ۱۳۷۸؛ سمینار نقد جنبش اصلاح‌طلبی و زنان، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران[۳]
  • سپردن کار به مردم از بزرگترین دستاوردهای دموکراسی است ونباید از دولت انتظار رفع تمام نواقص را داشته باشیم، دولتها نیز باید به مردم بها دهند و هرچند که تثبیت روشن دموکراتیک در کشور استبداد زده‌ای چون ایران، بسیار سخت است، اما ارزش تلاش را دارد.
    • ۱۷ ژوئن ۲۰۰۱/ ۲۷ خرداد ۱۳۸۰؛ نشست رسانه‌های جمعی و سازمان‌های غیردولتی[۴]
آنچه دشمن حقوق زن است فرهنگ مرد سالاری است. این فرهنگ مردسالار دشمن حقوق زن است. این فرهنگ این شرافت را هم ندارد که صادقانه اعتراف کند که مردانه حکم می‌کند.
  • وضعیت زنان در ایران مساعد نیست. این یک واقعیت است و ما وضعیت حقوقی نامناسبی داریم، حال باید دید برای تغییر این وضعیت چه باید کرد. برای این امر ابتدا باید دشمن و اسلحه او را شناخت و بعد سعی در خلع سلاح کردن او نمود یا حداقل با همان اسلحه به مبارزه با او پرداخت.
  • آنچه دشمن حقوق زن است فرهنگ مرد سالاری است. این فرهنگ مردسالار دشمن حقوق زن است. این فرهنگ این شرافت را هم ندارد که صادقانه اعتراف کند که مردانه حکم می‌کند.
  • باید یک بار دیگر به حقوق اسلامی مراجعه و ثابت کرد آنچه عده‌ای می‌گویند اسلام نیست. قواعد فقهی از ۴ منبع قرآن، سنت، اجماع و عقل منبعث است. در قرآن که قواعد، بسیار اندک و محدود است و بیشتر قواعد ما در سنت و اجماع است. عقل هم که فراموش شده‌است، در مورد سنت هم باید دید کدام سنت می‌تواند منشأ قواعد فقهی باشد که پاسخ، سنتی است که حضرت رسول (ص) و ائمه در مقام انشاء قاعده فرموده‌اند.
  • باید مذهب را خوب بشناسیم و خود را به دانش اسلامی، مجهز کنیم تا مشکلات مختلف در رابطه با زنان رفع شود.
    • ۲ دسامبر ۲۰۰۲/ ۱۱ آذر ۱۳۸۱؛ نشست «اتحادیه اروپا و مسایل حقوق بشر و حقوق زن»، انجمن روزنامه نگاران زن ایران[۵]
  • باید سیاه و سفید را با هم دید. سیاه دیدن مسایل به منزلهٔ ناامید کردن مردم است. ما تا آن لحظه که نفس داریم باید از عدالت، آزادی، دموکراسی و حقوق بشر سخن گوییم و مردم را ناامید نکنیم.
    • ۱۸ اکتبر ۲۰۰۳/ ۲۶ مهر ۱۳۸۲؛ در کانون وکلای دادگستری مرکز[۶]
  • بگذارید مردم ناراحتی و اشک خود را پیش خودی‌ها بریزند نه غریبه. به انتقاد خودی‌ها توجه کنیم؛ چون دلسوزانه و برای بهتر شدن اوضاع است. انتقاد کنندگان خودی بهتر از بی‌تفاوت‌ها هستند که به فکر عافیت‌طلبی خود می‌باشند
  • صلح از دروازهٔ حقوق بشر وارد می‌شود و نمی‌توان با جنگ، به صلح و آرامش رسید. باید دانست که وقتی حقوق کسانی از بین می‌رود آنها بالاخره برای احقاق حق خود جهان را به آشوب می‌کشند.
    • ۲۶ اکتبر ۲۰۰۳/ ۴ آبان ۱۳۸۲؛ سخنرانی در مجلس[۷]
  • اگر گفتند «دموکراسی با اسلام سازگار نیست» یا «حقوق بشر غربی است» باور نکنید. می‌توانید مسلمانی سرافراز و همگام با تمدن جهانی باشید.
  • هم می‌گوییم موارد نقض حقوق بشر داریم و هم به دنبال برطرف کردن آن هستیم که این مسوولیت بر عهده مردم و ماست.
  • دنیا آنقدر تاریک و سیاه نیست که ناامید در گوشه خانه بیتوته کنیم بلکه باید شجاعانه در میدان ماند و به دستاوردها و آینده‌های بهتر حقوق بشر در جامعه اندیشید.
  • باید مصلحت همگان در نظر گرفته شود و خود را فراموش کنیم. البته فراموشی تاریخی یک ملت خطری هولناک است و باید خادمان را قدر نهاد و خائنان را در خاطر آورد هرچند قبلاً آنها را بخشیده باشیم.
  • اندیشه خود را باید بی‌دغدغه به زبان راند، بحث کرد و نتیجه گرفت تا جامعه‌ای به رشد و تحول برسد. اگر این آزادی وجود نداشته باشد، جامعه رشد نخواهد کرد. آزادی را نباید فقط برای خود بلکه برای مخالف خود هم بخواهیم. اگر ما و یارانمان را با اسحاق رابین و انور سادات برابر دانستند مکدر نشویم و البته نهایتاً هم قبول نکنیم اما بگذاریم همه حرفشان را بزنند و این مسئله را هم از خود شروع کنیم.
  • باید از اشتباهات تاریخی از دیروز تا امروز عبرت بگیریم. قهرمان نسازیم چرا که ممکن است قهرمانان بشکنند یا شکست بخورند و ببازند و حتی خیانت کنند. از آنجا که خود مردم قهرمان هستند باید در میدان بمانند.
  • اجازه ندهید روحیهٔ قهرمان‌پروری پا بگیرد چرا که ملت قهرمان نمی‌خواهد.
    • ۲۹ اکتبر ۲۰۰۳/ ۷ آبان ۱۳۸۲؛ همایش پاسداشت صلح و آزادی، دانشگاه امیرکبیر، تهران[۸]
  • از هر مرام و مسلکی استفاده و سوءاستفاده می‌شود؛ اسلام نیز جدا از این امر نیست و کسانی که با اسلام ضدیت دارند، سعی می‌کنند که چهرهٔ خشنی از اسلام ارائه کنند؛ ما باید جوهره و ذات اسلام را به افراد نشان دهیم؛ اینکه آغاز هر سوره با بسم الله الرحمن الرحیم است، بیانگر عطوفت اسلام است.
  • حضرت علی (ع) به عنوان کسی که دارای علم الهی هستند و به تمام مسائل آگاهی دارند، چون اکثریت سپاه مخالف جنگ بودند، به نظر اکثریت احترام گذاشتند و حکمیت را پذیرفتند؛ من به عنوان یک شیعه، امام علی (ع) را مصون از خطا می‌دانم و به او افتخار می‌کنم.
  • ما اکنون دارای چه استدلالی هستیم که می‌گوییم اسلام با دموکراسی سازگار نیست؟ آیا این حرف به منزله این حقیقت نیست که ما قصد داریم که با ایجاد دیواری مسلمانان را از دیگر افراد بشر جدا کنیم؛ ما باید متوجه باشیم که این کار باعث سربلندی اسلام نمی‌شود و با روح اسلام که برابری و برادری است، منافات دارد.
  • بعضی از افراد اعتقاد دارند که اسلام برای مردان افضلیتی قائل شده‌است… این برتری را اسلام قائل نشده‌است؛ این برتری را فرهنگ مردسالار مشرق زمین از اسلام ارائه می‌دهد و روح اسلام برابری و برادری است.
  • اکنون استفاده از ابزار عقل در جهت استنباط احکام فراموش شده‌است؛ ما مگر نمی‌گوییم آنچه که شرع حکم می‌کند، عقل نیز حکم می‌کند (و برعکس) و در این‌جا منظور از عقل، عقل بشری است؛ عقلی که در قالب قانون‌گذاری و دانش بشری در حال ترقی و پیشرفت است و این از بدیهیات است.
  • تاریخ اسلام سرشار از احکام ثانویه است و یکی از دلایل کامل بودن اسلام احکام ثانویه است؛ اکنون باب اجتهاد باز است و چون نظریه‌های اجتماعی در مورد مسائل متفاوت است، احکام ثانویه به وجود آمد.
  • این افتخار نیست که بگوییم چون مسلمان هستیم، حقوق بشر را رعایت نمی‌کنیم بلکه ما می‌گوییم ما افتخار می‌کنیم که مسلمان هستیم و به دین خود می‌بالیم و به فرزندان خود نیز اسلام را می‌آموزیم و در کنار آن به حقوق بشر نیز احترام می‌گذاریم چون اهمیت کرامت انسانی در اسلام بیشتر از اعلامیهٔ حقوق بشر است.
  • قهرمان‌پروری نکنید؛ ما شاگرد اول نمی‌خواهیم بلکه شاگردان اول می‌خواهیم؛ متأسفانه فرهنگ قهرمان‌پروری، بعضی مواقع ما را به زمین زده‌است و کسی قهرمان نیست.
    • ۲ نوامبر ۲۰۰۳/ ۱۱ آبان ۱۳۸۲؛ نشست اسلام و دموکراسی، دفتر جامعه زنان انقلاب اسلامی، تهران[۹]
  • این دیدگاه که هر مذهب و آیینی صرفاً حقوق بشر را بر مبنای تعریف خود اجرا کند و مفهومی فراگیر از آن در سطح جهانی رعایت نشود فاتحهٔ حقوق بشر را می‌خواند که در این صورت ضرر متوجه کشورهای مسلمان که ضعیف‌تر هستند، خواهد بود.
  • قهرمانان شکست می‌خورند و باید هر کس خودش کار کند؛ به دنبال آن نباشید که قهرمانان کاری برای شما انجام دهند.
  • ما می‌توانیم به جای نظریهٔ برخورد تمدن‌ها که توجیه‌گر جنگ است، از نقطهٔ مشترک تمدن‌ها بگویم.
    • ۲۳ نوامبر ۲۰۰۳/ ۲ آذر ۱۳۸۲؛ در سازمان دانش آموختگان ایران[۱۰]
  • ارتقای حقوق بشر و تحقق دموکراسی در هر کشوری وظیفهٔ ملی و میهنی مردم همان کشور است. به بهانه ایجاد دموکراسی نمی‌توان به کشوری حمله کرد. دموکراسی درآرامش تحقق می‌یابد نه در اغتشاش و جنگ. صلحی که من می‌خواهم با صلحی که تو می‌خواهی اگر در تضاد باشد، صلحی نیست که او می‌خواهد، پس چنین است که هم چنان دور جنگ ادامه خواهد یافت. اگرچه به نام صلح، تفاهم و درک خواسته‌های یکدیگر، چه در سطح تبلیغ چه در میان کشورها، همان خواسته‌های صلح‌اند که با پود اراده و تعهد، فرشی زیبا بافته می‌شود و بر جان می‌گسترد.
    • ۹ دسامبر ۲۰۰۳/ ۱۸ آذر ۱۳۸۲؛ کنفرانس خبرنی، اسلو، نروژ[۱۱]
  • امسال جایزهٔ صلح نوبل نصیب زنی شده‌است از کشور ایران، کشوری مسلمان در منطقهٔ خاورمیانه. بی‌تردید انتخاب من سبب دلگرمی انبوه زنانی خواهد شد که نه فقط در ایران بلکه در کشورهای منطقه برای گرفتن حقوق خود تلاش می‌کنند، حقوقی که طی پروسهٔ تاریخی از آنان سلب شده‌است. این انتخاب موجود خودباوری زنان در ایران و در مرزهای فراتر از ایران خواهد شد.
  • زنان نیمی از جمعیت هر کشوری هستند، نادیده گرفتن آنان و محروم کردن زنان از مشارکت فعّال در حیات سیاسی - اجتماعی - اقتصادی و فرهنگی، به واقع محروم کردن کلّ هر جامعه‌ای است از نیمی از توانایی خود.
  • نمی‌توان با تا ابد با فرهنگی مردسالار به وضعیّت تبعیض‌آمیز زنان به ویژه در کشورهای اسلامی ادامه داد.
  • امروز مقارن است با پنجاه و پنجمین سالگرد تصویب اعلامیّهٔ جهانی حقوق بشر… اعلامیّه‌ای که با شناسایی کرامت ذاتی تمامی اعضای خانوادهٔ بشری و حقوق یکسان و انتقال‌ناپذیر آنان، به عنوان تضمین‌کنندهٔ آزادی، عدالت و صلح آغاز می‌شود و دنیایی را نوید می‌دهد که در آن انسان‌ها در بیان و عقیدهٔ خویش آزاد باشند، و از ترس و فقر، مصون و در امان.
  • نگرانی مدافعان حقوق بشر فزونی می‌یابد که مشاهده می‌کنند موازین بین‌المللی حقوق بشر نه فقط از سوی مخالفان شناخته شدهٔ آنان، به بهانهٔ نسبیّت فرهنگی نقض می‌شود، بلکه در دموکراسی‌های غربی، یعنی کشورهایی که خود جزء نخستین تدوین‌کنندگان منشور ملل متحّد و اعلامیّهٔ جهانی حقوق بشر بوده‌اند نیز، این اصول پایمان می‌شود.
  • من ایرانی‌ام. از نوادگان کورش کبیر. همان امپراطوری که ۲۵۰۰ سال پیش از این و در اوج قدرت اعلام کرد که «... اگر مردمان نخواهند بر آن‌ها حکومت نخواهد کرد و تعهد کرد که کسی را وادار به تغییر دین و مذهب خود نمی‌کند و آزادی را برای همگان تضمین می‌کند.» کتیبهٔ کورش کبیر یکی از مهمترین اسنادی است که در تاریخ حقوق بشر باید موراد مطالعه قرار گیرد.
  • من مسلمانم و از قول پیامبر اسلام در قرآن آمده‌است که «شما به کیش خویش باور دارید و من به دین خود»، و همان کتاب آسمانی، رسالت همهٔ پیامبران را در دعوت انسان‌ها به برقراری عدالت می‌کند. تمدن و فرهنگ ایران پس از اسلام هم، با بشردوستی و احترام به جان و عقیده و مذهب دیگران و ترویج تسامح و مدارا و پرهیز از خشونت و خونریزی و جنگ، آمیخته و ممزوج شده‌است.
  • بیش از یکصد سال است که مردم ایران با چالش‌های پیاپی بین سنّت و مدرنیته روبرو هستند. برخی با تمسّک به سنّت‌های دیرین، سعی داشته و دارند که دنیا را از چشم پیشینیان بنگرند و با معیارهای ارزشی گذشتگان، با مسائل و مشکلات دنیای کنونی برخود نمایند. امّا بسیاری دیگر با احترام به گذشتهٔ تاریخی و فرهنگی و کیش و مذهب خود، می‌خواهند با تحولّات جهان همگام شودن و از قافلهٔ تمدّن و پیشرفت و توسعه عقب نمانند.
  • این چالش نه تنها در ایران که در بسیاری از کشورهای اسلامی به چشم می‌خورد. برخی از مسلمانان با این دستاویز که دموکراسی و حقوق بشر با تعالیم دین اسلام و ساختار سنتّی جوامع اسلامی سازگانی ندارند، حکومت‌های استبدادی را توجیه کرده و می‌کنند. و در واقع، حکومت کردن به شیوهٔ سنتّی و پدرسالارانه و قیّم‌مآبانه، بر مردمی که به حقوق خود آگاه هستند، به آسانی ممکن نیست.
  • اسلام دینی است که نخستین خطابش به پیامبر با کلمهٔ «بخوان» آغاز می‌شود و در قرآن به «قلم و آنچه می‌نویسند» سوگند یاد شده‌است. چنین خطاب و پیامی نمی‌تواند با آگاهی و دانش و خردورزی و آزادی اندیشه و بیان و پلورالیسم فرهنگی به جدال برخیزد.
  • وضعیّت تعبیض‌آمیز زنان در کشورهای اسلامی هم، چه در زمنیهٔ حقوق مدنی و چه در قلمروی حقوق اجتماعی و سیاسی و فرهنگی، ریشه در فرهنگ پدرسالار و مردسالار حاکم بر این جوامع دارد و نه دین اسلام؛ این فرهنگ همان گونه که برابری حقوقی زن و مرد و رهایی زن از سلطهٔ مرد (پدر، شوهر، برادر…) را باور ندارد، آزادی و دموکراسی را هم برنمی‌تابد، زیرا در موقعیّت تاریخی - سنتّی حاکمان و متولّیان آن فرهنگ به مخاطره می‌افتد.
  • اگر حقوق بشر در قوانین مدوّن تجّلی نیابد و از سوی دولت‌ها به مرحلهٔ اجرا گذارده نشود، به تعبیر مقدمهٔ اعلامیّهٔ حقوق بشر، انسان راه دیگری جز «قیام بر ضدّ ظلم و فشار» ندارد. انسان تهی‌شده از کرامت، انسان محروم‌مانده از حقوق بشر، انسانِ گرسنه، انسان مقهور قحطی و جنگ و بیماری، انسان تحقیرششده، انسان غارت‌شده، در مقام و موقعیتی نیست که بار راهنمایی خرد و منطق، برای احیای حقوق از دست‌رفته‌اش مبارزه کند.
  • دنیای قرن بیست و یکم اگر می‌خواهد که از دور و تسلسل خشونت و ترور و جنگ رهایی یاید، و تجربهٔ قرن بیستم، این فاجعه‌بارترین قرن بشرین، تجدید نشود؛ راه دیگری جز شناسایی و تأمین حقوق بشر برای تمامی انسان‌ها، فارغ از نژاد، جنس، مذهب، ملیّت و وضعیّت اجتماعی آنان ندارد. به امید فرارسیدن آن روز.
    • ۱۰ دسامبر ۲۰۰۳/ ۱۹ آذر ۱۳۸۲؛ سخنرانی جایزهٔ صلح نوبل ۲۰۰۳[۱۲]

مصاحبه

  • از مسئلهٔ مجازات چند قاتل مهمتر این است که چرا اساساً اینگونه اتفاقات [قتل‌های زنجیره‌ای] رخ می‌دهد؟
  • چگونه می‌شود که فردی مثل داریوش فروهر که در زندان رژیم گذشته هم‌بند بسیاری از آیات عظام بوده و آنان به دین‌داری وی گواهی می‌دهند، به قتل می‌رسانند و آن را مهدورالدم می‌دانند؟!
  • سعید امامی را نمی‌توان به تنهایی یک پدیده در اجتماع دانسته، من احساس می‌کنم رگه‌هایی از دخالت عناصر بیگانه در این قتل‌ها دست داشتند… من یقین دارم که اگر فشار آقای خاتمی نبود تا همین اندازه هم وزارت اطلاعات مجبور به اعتراف نمی‌شد.
    • ۶ دسامبر ۱۹۹۹/ ۱۵ آذر ۱۳۷۸؛ جلسهٔ پرسش وپاسخ دانشجویان دربارة قتل‌های زنجیره‌ای، دانشگاه بوعلی همدان[۱۳]
آنچه امروز مشکل زنان است، فرهنگ مردسالارانهٔ غالب بر جامعهٔ ایران است، نه مذهب اسلام. چون اسلام دین برابری و مساوات است.
  • آنچه امروز مشکل زنان است، فرهنگ مردسالارانهٔ غالب بر جامعهٔ ایران است، نه مذهب اسلام. چون اسلام دین برابری و مساوات است.
  • باید اسلام را از زنگار زدود و اسلام واقعی را که روح برابری و مساوات بر آن حاکم است، در وضع قوانین در نظر گرفت نه اینکه با دستاویز قرار دادن اسلام، برخی را از حقوق خودشان محروم کرد.
  • بدون حمایت گستردهٔ زنان از خاتمی، امکان نداشت وی به این پیروزی نایل آیند. دوم خرداد هم در وضعیت حقوقی زنان تأثیری ایجاد نکرد. اما دستاورد مهم دیگری با عنوان آزادی بیان به افراد اجازه داد از تبعیضاتی که علیه زنان اعمال می‌شود، سخن گفته شود.
    • ۱۲ فوریه ۲۰۰۰/ ۲۳ بهمن ۱۳۷۸؛ مصاحبه با «ایسنا»[۱۴]
  • اسلحهٔ یک وکیل قانون است و وقتی دادگاه قانون را رعایت نمی‌کند، بدون اسلحه جنگیدن معنایی ندارد.
    • ۵ ژوئن ۲۰۰۰/ ۱۶ خرداد ۱۳۷۹؛ مصاحبه با «ایسنا»[۱۵]
  • اگر هنگام ازدواج - نه به صورت شرط ضمن عقد، بلکه به صورت الزام قانونی- این امر محقق شود که دارایی زن یا شوهر بعد از ازدواج، هنگام مرگ یا جدایی، متعلق به هردو باشد و بین آنها تقسیم شود. در این صورت، ارزش کار زن درمنزل ازجهت قانونی به میزان ارزش کار مرد در بیرون ازمنزل قابل ارزیابی و این برای اجرای عدالت اجتماعی در بین طبقهٔ زنان کافی است.
  • باید همگان بیاموزند که هر کس در جامعه از حقوقی برخوردارست که احترام به آنها ضروری است.
    • ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۱/ ۱۹ شهریور ۱۳۸۰؛ مصاحبه با «ایسنا»[۱۶]
  • مهمترین مسئله جهت رفع معضل فعلی نسبت به کودکان، آموزش جامعه و اطلاع‌رسانی به افکار عمومی دربارهٔ حقوق کودکان است. بسیاری از موارد نقض حقوق کودک، ناشی از ناآگاهی و جهل اشخاص به آن است. باید به هم یاد بدهیم که «کودک با کتک خوردن، درس‌خوان نمی‌شود»، «کودک هم‌چون بزرگسالان حق آزادی بیان و عقیده دارد» و «نباید در میان کودکان تبعیض قائل شد»
  • چگونه است وقتی کسی می‌خواهد موتورسیکلت براند یا آرایشگری کند، به موجب قانون او را وادار به آموزش و گرفتن گواهی‌نامه می‌کنند؛ ولی فرزنددار شدن احتیاجی به آموزش و فراگیری امور مربوطه ندارد؟! آیا نگهداری و مراقبت کودک از سواری ماشین و موتور یا کوتاه کردن موی سر آسان‌تر است؟!
    • ۱۱ ژوئن ۲۰۰۲/ ۲۱ خرداد ۱۳۸۱؛ مصاحبه با «ایسنا»[۱۷]
  • وظیفه خانواده و دولت این است که بهترین شرایط را برای زندگی کودک فراهم کنند، لذا وقتی کودکی فراری می‌شود، بیانگر نقض حقوق افراد از سوی خانواده بوده و آنگاه که او کارتن خواب می‌شود، نشانگر نقض حقوق کودکان از سوی دولت خواهد بود.
    • ۷ دسامبر ۲۰۰۲/ ۱۶ آذر ۱۳۸۱؛ مصاحبه با «ایسنا»[۱۸]
  • اگر قرار بود با خشونت، دستگیری و زندان اخلاقیات جامعه به سوی تعالی برود که با قاطعیت می‌توانستیم بگوییم زمینه مسائل کیفری باید کاملاً در ایران و سایر کشورها از بین برود. پس چگونه است که جرایم همچنان در حال رخ دادن هستند.
    • ۲۶ مه ۲۰۰۳/ ۵ خرداد ۱۳۸۲؛ مصاحبه با «ایسنا»[۱۹]
زن بودن در ایران به دلیل قوانین موجود در این کشور آسان نیست؛ اما زیبایی زندگی در ایران در مبارزه با مشکلات زندگی به عنوان یک زن و در عین حال یک حقوق‌دان می‌باشد.
  • زن بودن در ایران به دلیل قوانین موجود در این کشور آسان نیست؛ اما زیبایی زندگی در ایران در مبارزه با مشکلات زندگی به عنوان یک زن و در عین حال یک حقوق‌دان می‌باشد. اگر در کشوری غیر از ایران زندگی می‌کردم به اندازهٔ امروز، مغرور نبودم.
    • ۱۰ اکتبر ۲۰۰۳/ ۲۰ مهر ۱۳۸۲؛ مصاحبه با «خبرگزاری فرانسه»[۲۰]
  • فعال حقوق بشر در هر کشور باید سخنگوی افراد خاموش جامعه باشد که حقوق بنیادین آنها تخطی شده‌است؛ من هرگز افتخار خدمتگزاری در زمینهٔ حقوق بشر را از خودم دریغ نمی‌کنم.
  • امیدوارم هرگز در مسند قدرت نباشم.
  • فعال حقوق بشر باید دور از قدرت و در داخل مردم باشد زیرا باید سخنگوی افراد خاموش جامعه باشد.
  • بر این اعتقادم که سرنوشت هر کشور را همان ملت تعیین می‌کند، هیچ کشوری حق ندارد به بهانه دموکراسی، حقوق بشر و صلح، در مسائل داخلی کشورها دخالت کند، پیشبرد حقوق بشر از طریق تانک و ابزارهای جنگی امکانپذیر نیست. از طریق همان ملت است.
  • در مورد فلسطین نیز باید گفت، حدیث نابرابر سنگ است با گلوله.
    • ۱۵ اکتبر ۲۰۰۳/ ۲۳ مهر ۱۳۸۲؛ نشست مطبوعاتی، تهران[۲۱]
  • من همواره در چارچوب قانون عمل کرده‌ام و هیچ‌گاه عملی انجام نداده‌ام که در چارچوب اعمال غیرقانونی جای داشته باشد. باید بگویم که من همواره از انجام اعتراضات صلح‌آمیز دفاع کرده‌ام، اما هنگامی که شرایط به گونه‌ای نادرست و غیرقانونی پیش می‌رود، آماده‌ام حضور پیدا کنم تا از حقوق قربانیان رایگان دفاع کنم.
  • هیچ گونه تضاد و مغایرتی میان یک جامعه اسلامی، اسلام و حقوق بشر وجود ندارد. اگر در بسیاری از کشورهای اسلامی مسایلی هم چون حقوق بشر نادیده گرفته می‌شود، این مسئله به خاطر برداشت نادرست از اسلام است. همهٔ آنچه که من تلاش کرده‌ام تا در ۲۰ سال گذشته صورت دهم، همگی به خاطر آن بوده‌است که ثابت کنم که این امکان وجود دارد تا با استفاده از برداشت صحیح دیگری از اسلام، واژه «دموکراسی» به کشورهای اسلامی معرفی شود، ما به برداشت صحیحی از اسلام نیاز داریم که فضای بیشتری را برای فعالیت زنان به وجود آورد. ما به اسلامی نیاز داریم که با دموکراسی مغایرت نداشته و نسبت به حقوق شخصی افراد احترام گذارد.
  • من معتقدم که این به فرد فرد زنان بستگی دارد که می‌خواهند حجاب داشته باشند یا نه.
  • تصور کنید در خانه هستید و مادرتان یک پیرزن بیمار است، در حالی که در همسایهٔ شما مادری جوانتر و پویاتر است. با این حال، شما با مادر پیر بیمار خود خواهید ماند زیرا مادر شماست. وقتی در پاریس هستم، جایی که به لطف انقلاب فرانسه مردم از همه حقوق برخوردارند، البته از آن لذت می‌برم و خوشحالم. اما خانهٔ من نیست.
    • ۱۹ اکتبر ۲۰۰۳/ ۲۷ مهر ۱۳۸۲، مصاحبه با «نیوزویک»[۲۲][۲۳]
  • عده‌ای می‌گویند در اسلام دموکراسی نیست یا اسلام با دموکراسی همخوانی ندارد اما من چنین موضع و اعتقادی ندارم و فکر می‌کنم روح والای اسلام بر عدالت، برابری و برادری قرار گرفته‌است؛ بنابراین نباید عقاید شخصی نیز به نام اسلام به دیگران تحمیل شود.
  • سازمان‌های بین‌المللی و موسسات حقوق بشری باید به این مسألهٔ بدیهی سوق پیدا کنند که حاکمیت هر کشوری به مردم آن کشور متعلق است و این مردم هر کشوری هستند که باید سرنوشت خود را تعیین کنند. تأمین حقوق بشر با تانک، توپ و گلوله و خشونت سازگار نیست و نیازمند گفت‌وگو و تحمل آرای مخالف است.
    • ۱۹ اکتبر ۲۰۰۳/ ۲۷ مهر ۱۳۸۲؛ مصاحبه با «ایسنا»[۲۴]
صدّام هیچ جوری با مردمش کنار نیامده بود. مردم عراق هر کاری کرده بودند نتوانسته بودند صدام را وادار به احترام به کرامت انسان عراقی بکنند تا اینکه آمریکا آمد و او را کنار زد… با تبلیغات عوام‌فریبانه‌ای که داشت، چنین وانمود کرد که شما برترید و ما داریم یک تنه با دنیا می‌جنگیم… اما اگر قرار باشد کسی بترسد هر روز می‌میرد. مردم عراق هم ترسیده بودند و هر روز می‌مردند. در چنین شرایطی باید مسیری را برگزید که بین چکمه‌های دیکتاتوری و قوای اشغالگر خارجی گیر نیفتاد.
  • جایزهٔ صلح نوبل متعلق به جنبش آزادیخواهی ایران است. جنبشی که معتقد به عدالت، برابری، آزادی بیان و اندیشه است. این جایزه متعلق به همه ایرانیان است که دراین سال‌ها چه در ایران و چه در بیرون از ایران برای آزادی، حقوق بشر و صلح کوشیدند؛ بنابراین من جایزه را متعلق به خودم نمی‌دانم.
  • وقتی به گذشتهٔ عراق نگاه می‌کنم می‌بینم که صدام تحت شرایط داخلی عراق حاضر نبود حقوق بنیادین مردم را رعایت کند، زندان‌ها که باز شد دیدیم که حتی گروه‌هایی ۲۵–۲۶ سال بود که در زندان و در واقع سیاه‌چال‌های صدام گرفتار بودند. وقتی که صدام سقوط کرد به گورهای دسته‌جمعی برخوردیم و از آن طرف شادی‌های فراوان مردم در ابتدای سقوط صدام، بدون آنکه متوجه پیامدهای این سقوط باشند. این نشان از این مسئله داشت که صدام هیچ جوری با مردمش کنار نیامده بود. مردم عراق هر کاری کرده بودند نتوانسته بودند صدام را وادار به احترام به کرامت انسان عراقی بکنند تا اینکه آمریکا آمد و او را کنار زد. البته ناگفته نماند که صدام یک غرور ملّی کاذبی هم در بخشی از مردم ایجاد کرده بود. با تبلیغات عوام‌فریبانه‌ای که داشت، چنین وانمود کرد که شما برترید و ما داریم یک تنه با دنیا می‌جنگیم… بعضی‌ها به دروغ‌ها و فریب‌های او باور داشتند و این که صدام ناجی ملّت عراق خواهد بود. همان حالت شبیه هیتلر… من فکر می‌کنم در عراق مردم آن چنان‌که باید و شاید برای سقوط صدام برنامه‌ریزی درست یا مبارزات صحیح را در پیش نگرفته بودند.
  • دستگاه‌های مخوف پلیسی صدام و بیرحمی او آنچنان بود که حتی به داماد و نوهٔ خودش هم رحم نمی‌کرد و همین باعث ترس مردم می‌شد. اما اگر قرار باشد کسی بترسد هر روز می‌میرد. مردم عراق هم ترسیده بودند و هر روز می‌مردند. در چنین شرایطی باید مسیری را برگزید که بین چکمه‌های دیکتاتوری و قوای اشغالگر خارجی گیر نیفتاد، فکر می‌کنم به هر شیوه و منطقی که شده بایستی مردم را به میدان نبرد برای زندگی بهتر کشاند. البته این که مردم حاضر شوند پا به میدان بگذارند به عوامل متعدد برمی گردد.
حکومت‌ها باید بدانند هر چقدر از مردم فاصله بگیرند، به همان نسبت مردم برای مبارزه با آن‌ها رغبت بیشتری نشان می‌دهند و اگر این فاصله‌ای که از مردم می‌گیرند با شدت عمل و خشونت همراه باشد، مبارزهٔ مردم را علیه خودشان عمیق‌تر و استوارتر می‌کنند.
  • حکومت‌ها باید بدانند هر چقدر از مردم فاصله بگیرند، به همان نسبت مردم برای مبارزه با آن‌ها رغبت بیشتری نشان می‌دهند و اگر این فاصله‌ای که از مردم می‌گیرند با شدت عمل و خشونت همراه باشد، مبارزهٔ مردم را علیه خودشان عمیق‌تر و استوارتر می‌کنند.
  • گاهی در کشوری فرهنگ عمومی بالنده نشده و جامعه ظلم‌پذیر می‌شود و استبداد را به راحتی قبول می‌کند. برای ارتقای این فرهنگ باید به کمک خود مردم کار وسیع انجام داد و آنان را نسبت به حقوقشان بیدارتر کرد.
  • روشنفکران باید احتیاط کنند که در نقد حکومت، آنقدر برجنبه‌های تیره تکیه نکنند که به یأس و ناامیدی همان مردمی بیانجامد که باید در میدان باقی بمانند. نباید چنین وانمود شود که همهٔ قدرت‌ها، سرنخ‌ها و نیروها در دستان حکومت است و ما نمی‌توانیم کاری بکنیم.
  • مردم را میان دو منجنیق گذاشتن که یا دموکراسی یا اسلام، روش کارساز و درستی نیست. … مردم مسلمان هستند و اعتقاداتی دارند، نباید بستری را گشود که گویی آنان باید میان اسلام و زندگی بهتر در چارچوب دموکراسی یکی را انتخاب کنند، ما باید روشی را بکار گیریم که مردمان مسلمان با حفظ اعتقاداتشان در شمار هرچه بیشتری به هواخواهان دموکراسی بپیوندند. من می‌گویم چرا از این باب با مردم صحبت نکنیم، که مردم، شما مسلمان هستید، مسلمان هم باقی بمانید، اسلام با دموکراسی هیچ منافاتی ندارد.
  • من این نظر را که خیلی از کمونیست‌های عرب هم آن را می‌گویند و یکسره می‌خواهند خطِّ بطلان بر اسلام بکشند، اشتباه می‌دانم. می‌گویند اسلام همچون ادیان دیگر بر مبنای عبودیت و تکالیف انسان نسبت به خدا شکل گرفته‌است، پس چگونه می‌توان آن را با دموکراسی سازگار کرد.
  • نه نیروی اشغالگر، نه حکومت سرکوبگر، بلکه مبارزه عمومی برای آزادی، دموکراسی و حقوق ملت.
  • باید به گونه‌ای با مردم صحبت کرد و امید آفرید که مردم در میدان باقی بمانند، منفی‌بینی و سیاه‌نمایی، پراکندگی و یأس ایجاد می‌کند. پراکندگی و یأس به خانه‌نشینی مردم می‌انجامد. خانه‌نشینی مردم یعنی پیروزی دیکتاتورهای کوچک و بزرگ. نه تسلیم به اشغال نظامی و نه ماندن زیر یوغ دیکتاتورها، مبارزهٔ صحیح و منطقی که وجه برجسته‌ای از آن باید فرهنگی باشد و مردم را از استبدادپذیری برهاند. این مسیر ممکن است طولانی باشد، لیکن راهی است که سرانجام به نتیجه خواهد رسید.
من به نیروی مردم و به مبارزات مردم اعتقاد دارم و تصورم آن است که وقتی اکثریت مردم به یک درخواست واحدی برسند، به تحقق آن نیز خواهند رسید.
  • من به نیروی مردم و به مبارزات مردم اعتقاد دارم و تصورم آن است که وقتی اکثریت مردم به یک درخواست واحدی برسند، به تحقق آن نیز خواهند رسید.
  • من به همۀ این جنب و جوش‌ها می‌گویم عبور از تونل تاریخی استبداد. می‌گویم به زمان نیاز داریم چون زمامداران ایران از کرهٔ دیگری نیامده‌اند و از میان همین مردم بلند شده‌اند.
  • اگر حکومتی حُسنِ نیّت داشته باشد چه بهتر، اما اگر نداشته باشد بایستی وادار به حسن نیت شود، آن هم با فشار از پایین به وسیلهٔ خود مردم. وقتی خواسته‌ای، عمومی و فراگیر شد و ابراز آن شدت گرفت، حکومت‌ها ناگزیرند در برابر آن عقب‌نشینی کنند و به این خواست عمومی پاسخ گویند.
  • باز هم و باز هم بر اراده و خواست مردم تکیه می‌کنم، باید فرهنگ مشارکت را گستراند و به مردم بها و شهامت داد که در میدان باقی بمانند و صحنه را ترک نکنند و بی‌تفاوت نشوند.
  • تحول فرهنگی و عبور از تونل فرهنگ استبدادی زمان می‌خواهد. من می‌گویم دموکراسی مانند نوزادی است که باید ناگزیر نه ماه در شکم مادر بماند، اگر شتاب کنیم که زودتر زاده شود نارس خواهد شد، اما اگر صبر و بردباری به خرج دهیم و همه مراقبت‌ها را به کار بریم قطعاً این نوزاد به دنیا خواهد آمد، آن هم سالم، زیبا و تندرست.
  • وقتی که قرار باشد فرد یا افراد یا ملّتی منافع خودش را در جنگ ببیند، هرگز سراغ صلح نخواهد رفت. جنگ اسرائیل با اعراب ریشه در چنین امری دارد. منافع گروه‌هایی در این است که همواره جنگی باشد و به بهانهٔ جنگ خیلی از مسائل توجیه شود.
  • من هرگز نمی‌خواهم توجیه‌کنندهٔ عملیات انتحاری باشم، اما آیا جای آن وجود ندارد که جهان بررسی کند و ببیند چه شده که انسانی جانش را بر کف دست می‌گذارد و می‌گوید می‌خواهم زنده نمانم. چه عواملی او را به اینجا رسانده‌است.
  • اگر از همه مردم دنیا بپرسیم صلح بهتر است یا جنگ، البته بلافاصله همه می‌گویند صلح و در آن بحثی نیست. اما وقتی به مصادیق صلح می‌رسیم اختلاف نظر آغاز می‌شود.
در هنر و فرهنگ فضیلت‌هایی است که می‌تواند به زندگی معنا بخشد و روح را تازه، آرام و سبک کند.
  • اگر یک انسان را تنها در سوئیت نگه دارید و تمام ارتباط حسی، عاطفی و بشری او را با جهان قطع کنید، در ماهیت با زندان انفرادی هیچ تفاوتی نمی‌کند… زندانی حقوقی دارد.
  • باور کنید محتوای این پرونده [قتل داریوش فروهر] مرا روانی کرده بود، این پرونده در همان محدوده که می‌خواندم آنقدر سیاه بود که وقتی به خانه می‌رسیدم، احساسی از ناپاکی به من دست می‌داد. این پرونده چنان نشان از حقارت، شناعت و پلیدی انسان‌ها داشت که به نوعی از جنون افتاده بودم، از جمله آنکه دائماً دست‌هایم را می‌شستم و احساس می‌کردم انگشتان من که چنین پرونده ای را لمس کرده و ورق زده، آلوده‌است و ناپاکی آن را باید شست. از همه دنیا بیزار شده بودم و به حالت روانی خاصی افتاده بودم. اما خوب طبعاً بعدها این حالت تا اندازه‌ای فروکش کرد و توانستم دنبال کار و زندگی معمول خود را بگیرم.
  • در هنر و فرهنگ فضیلت‌هایی است که می‌تواند به زندگی معنا بخشد و روح را تازه، آرام و سبک کند.
    • ۱۴ ژانویه ۲۰۰۴/ ۲۴ دی ۱۳۸۲؛ مصاحبه با عمید نائینی[۲۵]
  • قوهٔ قضایی ایران استقلال خودش را از دست داده‌است.
  • مسئلهٔ حقوق بشر مسئله‌ای سیاسی نیست. یک استاندارد بین‌المللی است و ارتباطی به شرق و غرب ندارد. اسلامی و مسیحی هم ندارد. اگر مسلمان‌ها به مناسبت اینکه مسلمان هستند به خودشان اجازه می‌دهند که یک اعلامیهٔ حقوق بشر بنویسند و بگویند ما فقط از آن اطاعت می‌کنیم، خیلی طبیعی است که این حق را باید برای پیروان سایر ادیان هم قائل بشوند که آن‌ها هم برای خودشان بر مبنای مذهبشان یک اعلامیهٔ حقوق بشر بنویسند. به این ترتیب از این به بعد ما شاهد اعلامیهٔ یهودی حقوق بشر، اعلامیهٔ بودایی حقوق بشر، اعلامیهٔ هندویی حقوق بشر و هزاران اعلامیهٔ حقوق بشر خواهیم بود و آنگاه دیگر حقوق بشری درکار نخواهد بود. حقوق بشر یک استاندارد بین‌المللی است.
    • ۱۷ دسامبر ۲۰۱۰/ ۲۶ آذر ۱۳۸۹، مصاحبه با «یورنیوز»[۲۶]

مقاله

دربارهٔ او

نوشتارهای وابسته

منابع

  1. شیرین عبادی، ویکی‌پدیای فارسی
  2. «شیرین عبادی: بازنگری درحقوق کودکان ضروری است». ایسنا، ۲۷ اردیبهشت ۱۳۷۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  3. «جمیله کدیور: گروه‌های دوم خردادی، از وجود هاشمی استفاده کنند». ایسنا، ۱۹ بهمن ۱۳۷۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  4. «نخستین نشست رسانه‌های جمعی و سازمان‌های غیردولتی برگزار شد /3 دکتر شیرین عبادی: بهترین دولتها، دولتی است که کمترین دخالت را داشته باشد». ایسنا، ۲۷ خرداد ۱۳۸۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  5. «احسان نراقی: راه آزادی زن در ایران تمسک به فقه است». ایسنا، ۲۷ اردیبهشت ۱۳۷۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  6. «شیرین عبادی: بازنگری درحقوق کودکان ضروری است». ایسنا، ۲۶ مهر ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  7. «شیرین عبادی: بازنگری درحقوق کودکان ضروری است». ایسنا، ۴ آبان ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  8. «شیرین عبادی: بازنگری درحقوق کودکان ضروری است». ایسنا، ۷ آبان ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  9. «شیرین عبادی: اهمیت کرامت انسانی در اسلام بیشتر از منزلت آن در اعلامیهٔ حقوق بشر است روح اسلام بیانگر برابری و برادری تمام انسانهاست». ایسنا، ۲۷ اردیبهشت ۱۳۷۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  10. «شیرین عبادی: بازنگری درحقوق کودکان ضروری است». ایسنا، ۲۷ اردیبهشت ۱۳۷۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  11. «شیرین عبادی در اسلو: به بهانه ایجاد دموکراسی نمی‌توان به کشوری حمله کرد یکی ازپیام‌های اعطای جایزه نوبل به یک زن مسلمان این است که اسلام دین ترور و خشونت نیست». ایسنا، ۱۸ آذر ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  12. «Shirin Ebadi - Nobel Lecture (in Farsi)». nobelprize.org، ۱۰ دسامبر ۲۰۰۳. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱. 
  13. «جلسه پرسش و پاسخ پیرامون قتلهای زنجیره‌ای در همدان». ایسنا، ۱۵ آذر ۱۳۷۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  14. «شیرین عبادی در گفتگو با ایسنا: مشکل امروز زنان، فرهنگ مرد سالارانه غالب است، نه مذهب اسلام.». ایسنا، ۱۵ آذر ۱۳۷۸. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۲ مه ۲۰۲۲. 
  15. «شیرین عبادی در گفت وگو با ایسنا:در اعتراض به صدور قرار بازداشت موقت برای موکلانم، عدم حضور وعدم امکان ملاقات با آنان، از وکالت خانمها کار ولاهیجی استعفا دادم». ایسنا، ۱۶ خرداد ۱۳۷۹. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  16. «جلسه پرسش و پاسخ پیرامون قتلهای زنجیره‌ای در همدان». ایسنا، ۱۹ شهریور ۱۳۸۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  17. «/حقوقی - گفت و گو/ طرح حمایتی مجلس قدم اول است شیرین عبادی: مجازات‌های کنونی اطفال با کنوانسیون حقوق کودک هماهنگ نیستند». ایسنا، ۲۱ خرداد ۱۳۸۱. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  18. «گزارش ادواری وضعیت اطفال کشور در حال تهیه است شیرین عبادی: وجود بچه‌های کارتن خواب دلیل نقض حقوق کودکان از سوی دولت است». ایسنا، ۱۶ آذر ۱۳۸۱. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  19. «شیرین عبادی: استفاده از رنگ‌های روشن برای پوشش زنان با اخلاق حسنه یا عفت عمومی مغایر نیست برخوردهای پلیسی کارساز نخواهد بود». ایسنا، ۵ خرداد ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  20. «متن مصاحبه شیرین عبادی؛ اسلام در تضاد با حقوق بشر نیست». ایسنا، ۲۰ مهر ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  21. «/شرح کامل/ شیرین عبادی در نشست مطبوعاتی تهران/2/: بر این باورم که دولت ایران بمب اتمی ندارد امیدوارم انتخابات آزاد زیر نظر سازمان ملل در عراق برگزار شود». ایسنا، ۲۳ مهر ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  22. «مصاحبهٔ شیرین عبادی با نیوزویک». ایسنا، ۲۱ مهر ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  23. «Shirin Ebadi». ایسنا، ۲۱ مهر ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  24. «شیرین عبادی درگفت‌وگوباایسنا: اول باید به فکراجرای قانون اساسی بود شاخص حقوق بشر ایران از زمان گذشته بهتر شده‌است تأمین حقوق بشر با خشونت سازگار نیست». ایسنا، ۲۷ مهر ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  25. «گفت‌وگویی از شیرین عبادی پیرامون؛ حضور نیروهای اشغالگر در منطقه، ضرورت دموکراسی در کشورهای اسلامی، مسایلی چند دربارهٔ ایران و پرونده‌های حقوقی ناتمامش». ایسنا، ۲۴ دی ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 
  26. «شیرین عبادی در گفتگو با یورونیوز: حقوق بشر یک استاندارد بین‌المللی است». یورنیوز، ۱۷ دسامبر ۲۰۱۰. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۸ مه ۲۰۲۱. 
  27. «حمیدرضا جلایی‌پور: دریافت جایزه صلح نوبل توسط شیرین عبادی انتخاب شایسته‌ای بود». ایسنا، ۲۰ مهر ۱۳۸۲. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۸ مه ۲۰۲۲. 

پیوند به بیرون

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ
شیرین عبادی
موجود است.