محمدتقی بهلول: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Dexbot (بحث | مشارکت‌ها)
Majidalavinia (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۳: خط ۳:


== گفتاوردها ==
== گفتاوردها ==
* «در هر حال یک روز در صحن مشغول دعا و ذکر بودیم که مأموران حمله کردند و کشتار عجیبی راه افتاد. آن روزها من غیر از نواب احتشام‌رضوی، پدرزن شهید نواب‌صفوی کسی را در آن جمع نمی‌شناختم. این که گفته‌اند من به‌واسطه آشنایی با اسدی، نایب‌التولیه آستان قدس رضوی توانستم فرار کنم دروغ محض است. در واقع وسیله فرار مرا زنی شجاع که من و چند نفر دیگر را پناه داد فراهم کرد و پیاده از دهات مشهد به افغانستان رفتم و در آنجا دستگیر شدم و مدت ۳۰ سال در زندان‌های مختلف افغانستان بودم. پس ازآن به مصر، عراق و پاکستان رفت و بعد به ایران بازگشتم.»<ref>http://bohloul.com/index.php/component/content/article/1-latest-news/103-1393-04-20-10-06-12</ref>
* «در هر حال یک روز در صحن مشغول دعا و ذکر بودیم که مأموران حمله کردند و کشتار عجیبی راه افتاد. آن روزها من غیر از نواب احتشام‌رضوی، پدرزن شهید نواب‌صفوی کسی را در آن جمع نمی‌شناختم. این که گفته‌اند من به‌واسطه آشنایی با اسدی، نایب‌ التولیه آستان قدس رضوی توانستم فرار کنم دروغ محض است. در واقع وسیله فرار مرا زنی شجاع که من و چند نفر دیگر را پناه داد فراهم کرد و پیاده از دهات مشهد به افغانستان رفتم و در آنجا دستگیر شدم و مدت ۳۰ سال در زندان‌های مختلف افغانستان بودم. پس ازآن به مصر، عراق و پاکستان رفت و بعد به ایران بازگشتم.»<ref>http://bohloul.com/index.php/component/content/article/1-latest-news/103-1393-04-20-10-06-12</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۲ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۰۳

محمدتقی بهلول گنابادی (۱۲ سپتامبر ۱۹۰۲، بیلند، گناباد - ۲۹ ژوئیه ۲۰۰۵، تهران) فقیه شیعه، حافظ، واعظ، کنشگر دینی-سیاسی به‌ویژه در قیام ۱۹۳۵ مسجد گوهرشاد، گویندهٔ رادیو و شاعر ایرانی بود. [۱]

گفتاوردها

  • «در هر حال یک روز در صحن مشغول دعا و ذکر بودیم که مأموران حمله کردند و کشتار عجیبی راه افتاد. آن روزها من غیر از نواب احتشام‌رضوی، پدرزن شهید نواب‌صفوی کسی را در آن جمع نمی‌شناختم. این که گفته‌اند من به‌واسطه آشنایی با اسدی، نایب‌ التولیه آستان قدس رضوی توانستم فرار کنم دروغ محض است. در واقع وسیله فرار مرا زنی شجاع که من و چند نفر دیگر را پناه داد فراهم کرد و پیاده از دهات مشهد به افغانستان رفتم و در آنجا دستگیر شدم و مدت ۳۰ سال در زندان‌های مختلف افغانستان بودم. پس ازآن به مصر، عراق و پاکستان رفت و بعد به ایران بازگشتم.»[۲]

منابع

  1. برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. اول. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۶۳۱. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴. 
  2. http://bohloul.com/index.php/component/content/article/1-latest-news/103-1393-04-20-10-06-12