ناصرخسرو: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Amouzandeh (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز ربات:برداشتن الگوی میانبر |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
{{ناتمام}} |
{{ناتمام}} |
||
{{میانبر}} |
|||
[[رده:شاعران|ناصرخسرو]] |
[[رده:شاعران|ناصرخسرو]] |
نسخهٔ ۱۱ اکتبر ۲۰۰۷، ساعت ۱۶:۱۱
ناصرخسرو قبادیانی، شاعر، فیلسوف و جهانگرد ایرانی، (۳۹۴ -۶۸۱ هجری قمری)
دارای منبع
دیوان اشعار
- «آنچه نخواهی که ندرویش، مکار// آنچه نخواهی که بشنویش، مگوی»
- «انگشت مکن رنجه به در کوفتن کس// تا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت»
- «این رشوتخواران فقهایند شمارا// ابلیس فقیه است گر اینها فقهایند»
- «روزی زسر سنگ عقابی بههوا خاست// واندر طلب طعمه پر و بال بیاراست// بر راستی بال نظر کرد و چنین گفت// امروز همه روی زمین زیر پر ماست// بـر اوج فلک چون بپرم از نظـر تیز// میبینم اگر ذرهای اندر ته دریاست// گر بر سر خـاشاک یکی پشه بجنبد// جنبیدن آن پشه عیان در نظر ماست// بسیار منی کـرد و ز تقدیر نترسید// بنگر که ازین چرخ جفاپیشه چه برخاست// ناگـه ز کـمینگاه یکی سـخت کمانی// تیری ز قضاو قدر انداخت بر او راست// بر بال عـقاب آمـد آن تیر جـگردوز// وز ابر مر او را بسوی خاک فروکاست// بر خـاک بیفتاد و بغلـطید چو ماهی// وانگاه پر خویش گشاد از چپ و از راست// گفتا عجبست اینکه زچوبست و زآهن// این تیزی و تندی و پریدنش کجا خاست// چون نیک نگهکرد و پر خویش بر او دید// گفتا زکه نالیم که از ماست که بر ماست»
- «گرگ درنده گرچه کشتنی است//بهتر از مردم ستمکار است// از بد گرگ رستن آسان است// وز ستمکار سخت دشوار است»
- «گوشت چون گنده شود او را نمک درمان بود// چون نمک گنده شود او را بهچه درمان کنند»
- «گویی که از نژاد بزرگانم// گفتاری آمـدی تو نه کـرداری// بیفضل کمتری تو زگنجشکی// گرچه ز پشت جعفر طیاری// بیچاره زندهای بود ای خـواجه// آنک او زمردگان طلبد یاری// طب پدر تو را ندهـد نفعی// تو چونکه گر ِخویش همیخاری»
- «از ره نام همچو یکدگرند// سوی بیعقل، هرمس و هرماس// لیکن از راه عقل، هشیاران// بشناسند فـربهی زآماس»
از رودکی تا بهار/ ۱۳۷۰ خورشیدی
- «بار خدایا اگر زروی خدایی// طینت انسان همه جمیل سرشتی// چهرهٔ رومی و صورت حبشی را// مایهٔ خوبی چه بود و علت زشتی// طلعت هندو و روی ترک چرا شد// همچو دل دوزخی و روی بهشتی// چیست خلاف اندر آفرینش عالم// چون همه را دایه و مشاطه تو هستی// نعمت منعم چراست دریا دریا// محنت مفلس چراست کشتی کشتی»
- «من آنم که در پای خوکان نریزم// مراین قیمتی لفظ دُرّ ِ دَری را»
- «نکوهش مکن چرخ نیلوفری را// برون کن زسر باد خیرهسری را// چو تو خود کنی اختر خویش را بد// مدار از فلک چشم نیکاختری را»
بدون منبع
- «بر یخ بنویس چون کند وعده// گفتار محال و قول خامش را»
پیوند بهبیرون
این یک نوشتار ناتمام است. با گسترش آن به ویکیگفتاورد کمک کنید. |