عارف قزوینی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز added Category:شاعران فارسیزبان using HotCat |
شیوهنامه |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
در جوار آرامگاه [[ابن سینا]] به خاک سپرده شد. |
در جوار آرامگاه [[ابن سینا]] به خاک سپرده شد. |
||
== |
== گفناوردها == |
||
* «این سر که نشان سرپرستیست// امروز رها ز قید هستیست// با دیدهٔ عبرتش ببینید// کاین عاقبت وطنپرستیست» |
* «این سر که نشان سرپرستیست// امروز رها ز قید هستیست// با دیدهٔ عبرتش ببینید// کاین عاقبت وطنپرستیست» |
||
* <small>در تشییع جنازه کلنل محمدتقی خان پسیان/ ۱۳۴۰ هجری قمری</small> |
** <small>در تشییع جنازه کلنل محمدتقی خان پسیان/ ۱۳۴۰ هجری قمری</small> |
||
* «باز از افق، هِلال ِ مُحَرَم شد آشکار// باز [[ابر]] [[گریه]] خیمهفکن شد به جویبار» |
* «باز از افق، هِلال ِ مُحَرَم شد آشکار// باز [[ابر]] [[گریه]] خیمهفکن شد به جویبار» |
||
* <small>مطلع قصیدهای که در ۱۷ سالگی سروده است</small> |
** <small>مطلع قصیدهای که در ۱۷ سالگی سروده است</small> |
||
* «با که این درد توان گفت که والاحضرت// در نیابت روش حضرت والا دارد» |
* «با که این درد توان گفت که والاحضرت// در نیابت روش حضرت والا دارد» |
||
* «مرا ز [[عشق]] وطن دل به این خوشست که گر// ز عشق هرکه شود کشته، زادهٔ وطن است» |
* «مرا ز [[عشق]] وطن دل به این خوشست که گر// ز عشق هرکه شود کشته، زادهٔ وطن است» |
||
* «لباس [[مرگ]] بر اندام عالمی زیباست// چه شد که کوته و زشت این قبا به قامت ماست» |
* «لباس [[مرگ]] بر اندام عالمی زیباست// چه شد که کوته و زشت این قبا به قامت ماست» |
||
* «ز حد گذشت تعدی، کسی نمیپرسد// حدود خانهٔ بیخانمان ما ز کجاست// برای ریختن خون فاسد این خلق// خبر دهید که چنگیز پیخجسته کجاست» |
* «ز حد گذشت تعدی، کسی نمیپرسد// حدود خانهٔ بیخانمان ما ز کجاست// برای ریختن خون فاسد این خلق// خبر دهید که چنگیز پیخجسته کجاست» |
||
* <small>دیوان عارف</small> |
** <small>دیوان عارف</small> |
||
* «دل هیچگه ز جور تو دلناگران نبود// بار ِ گران [[عشق]] تو بر دل گران نبود» |
* «دل هیچگه ز جور تو دلناگران نبود// بار ِ گران [[عشق]] تو بر دل گران نبود» |
||
* <small>کنسرت در گراندهتل تهران/ ۱۳۰۱ هجری شمسی</small> |
** <small>کنسرت در گراندهتل تهران/ ۱۳۰۱ هجری شمسی</small> |
||
* |
*تصنیف از خون جوانان وطن: |
||
'''بند یک:''' |
'''بند یک:''' |
||
* «هنگام [[شراب|می]] و فصل [[گل]] و گشت و چمن شد// در باغ بهاری تهی از [[زاغ]] و زغن شد// از [[ابر]] کرم خطهٔ ری رشک ختن شد// دلتنگ چو من مرغ قفس بهر وطن شد// چه کجرفتاری ای چرخ// چه بدکرداری ای چرخ// سر کین داری ای چرخ// نه [[مذهب|دین]] داری، نه آیین داری ای چرخ» |
* «هنگام [[شراب|می]] و فصل [[گل]] و گشت و چمن شد// در باغ بهاری تهی از [[زاغ]] و زغن شد// از [[ابر]] کرم خطهٔ ری رشک ختن شد// دلتنگ چو من مرغ قفس بهر وطن شد// چه کجرفتاری ای چرخ// چه بدکرداری ای چرخ// سر کین داری ای چرخ// نه [[مذهب|دین]] داری، نه آیین داری ای چرخ» |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
== پیوند به بیرون == |
== پیوند به بیرون == |
||
{{ویکیپدیا}} |
{{ویکیپدیا}} |
||
{{ناتمام}} |
|||
{{ترتیبپیشفرض:قزوینی، عارف}} |
{{ترتیبپیشفرض:قزوینی، عارف}} |
||
[[رده:موسیقیدانان ایرانی]] |
[[رده:موسیقیدانان ایرانی]] |
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۰۶
عارف قزوینی، میرزاابوالقاسم معروف به عارف قزوینی فرزند ملا هادی وکیل از شاعران انقلابی و ملی است. زادروز: (۱۳۰۰ هجری قمری) برابر با (۱۲۶۲ هجری شمسی) برابر با (۱۸۸۳ میلادی) در قزوین. عارف به تاریخ (دوم بهمن ۱۳۱۲ هجری شمسی) برابر با (۲۲ ژانویه ۱۹۳۳ میلادی) در همدان درگذشت و در جوار آرامگاه ابن سینا به خاک سپرده شد.
گفناوردها
- «این سر که نشان سرپرستیست// امروز رها ز قید هستیست// با دیدهٔ عبرتش ببینید// کاین عاقبت وطنپرستیست»
- در تشییع جنازه کلنل محمدتقی خان پسیان/ ۱۳۴۰ هجری قمری
- «باز از افق، هِلال ِ مُحَرَم شد آشکار// باز ابر گریه خیمهفکن شد به جویبار»
- مطلع قصیدهای که در ۱۷ سالگی سروده است
- «با که این درد توان گفت که والاحضرت// در نیابت روش حضرت والا دارد»
- «مرا ز عشق وطن دل به این خوشست که گر// ز عشق هرکه شود کشته، زادهٔ وطن است»
- «لباس مرگ بر اندام عالمی زیباست// چه شد که کوته و زشت این قبا به قامت ماست»
- «ز حد گذشت تعدی، کسی نمیپرسد// حدود خانهٔ بیخانمان ما ز کجاست// برای ریختن خون فاسد این خلق// خبر دهید که چنگیز پیخجسته کجاست»
- دیوان عارف
- «دل هیچگه ز جور تو دلناگران نبود// بار ِ گران عشق تو بر دل گران نبود»
- کنسرت در گراندهتل تهران/ ۱۳۰۱ هجری شمسی
- تصنیف از خون جوانان وطن:
بند یک:
- «هنگام می و فصل گل و گشت و چمن شد// در باغ بهاری تهی از زاغ و زغن شد// از ابر کرم خطهٔ ری رشک ختن شد// دلتنگ چو من مرغ قفس بهر وطن شد// چه کجرفتاری ای چرخ// چه بدکرداری ای چرخ// سر کین داری ای چرخ// نه دین داری، نه آیین داری ای چرخ»
بند دو:
- «از خون جوانان وطن لاله دمیده// از ماتم سرو قدشان سرو خمیده// در سایه گل بلبل از این غصه خزیده// گل نیز چو من در غمشان جامه دریده// چه کجرفتاری ای چرخ...»
بند سه:
- «خوابند وکیلان و خرابند وزیران// بردند به سرقت همه سیم و زر ایران// ما را نگذارند به یک خانهٔ ویران// یارب بستان داد فقیران ز امیران// چه کجرفتاری ای چرخ...»
بند چهار:
- «از اشک همه روی زمین زیر و زبر کن// مشتی گرت از خاک وطن هست به سر کن// غیرت کن و اندیشه ایام بتر کن// اندر جلو تیر عدو، سینه سپر کن// چه کجرفتاری ای چرخ...»
بند پنج
- «از دست عدو نالهٔ من از سر درد است// اندیشه هر آنکس کند از مرگ، نه مرد است// جان بازی عشاق، نه چون بازی نرد است// مردی اگرت هست، کنون وقت نبرد است// چه کجرفتاری ای چرخ...»
بند شش
- «عارف ز ازل تکیه بر ایام نداده است// جز جام، به کسدست، چو خیام نداده است// دل جز به سر زلف دلارام نداده است// صد زندگی ننگ به یک نام نداده است// چه کجرفتاری ای چرخ...»[۱]