اسماعیل آشتیانی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←منابع: اصلاح ارقام |
جز ربات: انتقال رده به درخواست فرهنگ2016 از رده:درگذشتگان ۱۹۷۰ به رده:درگذشتگان ۱۹۷۰ (میلادی) |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
{{ترتیبپیشفرض:آشتیانی، اسماعیل}} |
{{ترتیبپیشفرض:آشتیانی، اسماعیل}} |
||
[[رده:اهالی ایران]] |
[[رده:اهالی ایران]] |
||
[[رده:اهالی تهران]] |
[[رده:اهالی تهران]] |
||
خط ۲۵: | خط ۲۶: | ||
[[رده:شاعران ایرانی]] |
[[رده:شاعران ایرانی]] |
||
[[رده:شاعران فارسیزبان سده ۲۰]] |
[[رده:شاعران فارسیزبان سده ۲۰]] |
||
[[رده:درگذشتگان ۱۹۷۰]] |
[[رده:درگذشتگان ۱۹۷۰ (میلادی)]] |
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۶:۲۳
اسماعیل آشتیانی (۱۹۰۲، تهران - ۳۰ آوریل ۱۹۷۰، تهران) نقاش، شاعر و ادیب ایرانی؛ شاگرد کمالالملک بود.[۱]
گفتاوردها
فسرد آنچه مرا جوانی بود | نبود آتش بل آب زندگانی بود | |
نه خود زمین که فلک هم به کام من میگشت | که دور عمر مرا دور کامرانی بود | |
نه فکر موی سپیدم به سر نه روز سیاه | که روزگار به چشم من ارغوانی بود | |
قویترین کس پهلو تهی نمود از من | که درد و بازوی من زور پهلوانی بود | |
غم زمانه ندانستمی و جور فلک | هر آنچه بود خوشی بود و شادمانی بود | |
همی طپید دلم از نگاه چشم کبود | که همچو تیر بلا بود و آسمانی بود | |
همیشهام سر و سرّی به نوجوانان نیز | چنانکه افتد و دانی به نوجوانی بود | |
همیشه بود بساطم چو گلستان رنگین | که گلعذاری پیشم به میهمانی بود | |
لب از تحسّر اکنون همی گزم کاین لب | همیشهام به لبی همچو لعل کانی بود | |
چه گویمت که من الماء کلُّ شیء حیٌّ | جوانی است که چون آب زندگانی بود[۱] |
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برقعی، محمدباقر. سخنوران نامی معاصر ایران. ج. سوم. نشر خرم، چاپ ۱۳۷۳. ص۱۹۴۹. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۹۷۲۴۰۴.