پرونده هری کبر: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
:: «ببین یک لغت، برای همه فقط یک لغت است، همه می‌توانند ازش استفاده کنند. فقط کافیه یک لغت‌نامه باز کنی و یک لغت از توش برداری. هنر نویسنده اینه که به لغتی که انتخاب می کنه، معنا و مفهوم بده. تو باید ببینی که آیا می تونی به یک کلمه معنای خاصی بدی؟» |
:: «ببین یک لغت، برای همه فقط یک لغت است، همه می‌توانند ازش استفاده کنند. فقط کافیه یک لغت‌نامه باز کنی و یک لغت از توش برداری. هنر نویسنده اینه که به لغتی که انتخاب می کنه، معنا و مفهوم بده. تو باید ببینی که آیا می تونی به یک کلمه معنای خاصی بدی؟» |
||
:: «چطوری؟» |
:: «چطوری؟» |
||
:: «ببین مارکوس، یک لغت انتخاب کن، آن وقت تو همه کتابت ازش استفاده کن. مثلاً پرندگان. بعد از یک مدت خواننده‌ها دیگه پرندگان را نماد کتاب‌های تو می‌دانند و وقتی که ببیننت مثلاً می‌گویند: آقای گولدمن شما خیلی خوب دربارهٔ پرنده‌ها صحبت می‌کنی. هر بار هم که |
:: «ببین مارکوس، یک لغت انتخاب کن، آن وقت تو همه کتابت ازش استفاده کن. مثلاً پرندگان. بعد از یک مدت خواننده‌ها دیگه پرندگان را نماد کتاب‌های تو می‌دانند و وقتی که ببیننت مثلاً می‌گویند: آقای گولدمن شما خیلی خوب دربارهٔ پرنده‌ها صحبت می‌کنی. هر بار هم که چشم‌شان به پرنده بیفتد، یاد کتاب تو می‌افتند. فقط وقتی بتوانی چنین کاری را انجام بدی می تونی ادعا کنی یک نویسنده شدی. بازم می گم، کلمه‌ها مال همه اند، مگر زمانی که تو آن‌ها را بگیری و معنای خاصی بهشان بدهی. می دانی مارکوس، عده ای هستند که دوست دارند نشان بدند که رابطه اصلی یک کتاب با کلمه هاست، ولی این اشتباهه، رابطه یک کتاب باید با مردم باشه.» |
||
---- |
---- |
||
::تا بیست سال دیگه آقای گولدمن، مردم دیگه سراغ کتاب نمیرن، چون سرشون گرم گوشی هاشون میشه… اینو بهت قول می دم. |
::تا بیست سال دیگه آقای گولدمن، مردم دیگه سراغ کتاب نمیرن، چون سرشون گرم گوشی هاشون میشه… اینو بهت قول می دم. |
||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۶:۴۷
پرونده هری کبر یا حقیقت ماجراهای هری کبر (به فرانسوی: La vérité sur l’affaire Harry Quebert؛ به انگلیسی: The Truth About the Harry Quebert Affair) رمانی از نویسنده سوئیسی ژوئل دیکر که در سال ۲۰۱۴ منتشر شده‌است.
گفتاوردها[ویرایش]
- «مارکوس در جامعه‌ای که ما در آن زندگی می‌کنیم، کسانی که بیش از همه تحسین می‌شوند، کسانی هستند که پل‌ها، آسمان خراش‌ها و ساختمان‌های بلند رو می‌سازند؛ ولی به نظر من بهترین و قابل اعتمادترین آدم‌ها کسانی هستند که عشق رو می‌سازند؛ چون ساختن هیچ چیز سخت‌تر و مهم‌تر از ساختن عشق نیست.»[۱]
گفتگوها[ویرایش]
- میدونی تنها راهی که میشه فهمید یه نفر رو چقدر دوست داری چیه؟!
- نه!
- اینکه از دستش بدی!
- «خب نظرت چیه؟»
- «بد نیست، ولی فکر می‌کنم تو بیش از اندازه به واژه‌ها اهمیت می دی.»
- «واژه ها! خب وقتی می خوای داستان بنویسی واژه‌ها خیلی مهم هستند دیگه!»
- «بله ولی یادت باشه که معنایی که واژه‌ها دارند از خودشون خیلی مهمتره.»
- «یعنی چی؟»
- «ببین یک لغت، برای همه فقط یک لغت است، همه می‌توانند ازش استفاده کنند. فقط کافیه یک لغت‌نامه باز کنی و یک لغت از توش برداری. هنر نویسنده اینه که به لغتی که انتخاب می کنه، معنا و مفهوم بده. تو باید ببینی که آیا می تونی به یک کلمه معنای خاصی بدی؟»
- «چطوری؟»
- «ببین مارکوس، یک لغت انتخاب کن، آن وقت تو همه کتابت ازش استفاده کن. مثلاً پرندگان. بعد از یک مدت خواننده‌ها دیگه پرندگان را نماد کتاب‌های تو می‌دانند و وقتی که ببیننت مثلاً می‌گویند: آقای گولدمن شما خیلی خوب دربارهٔ پرنده‌ها صحبت می‌کنی. هر بار هم که چشم‌شان به پرنده بیفتد، یاد کتاب تو می‌افتند. فقط وقتی بتوانی چنین کاری را انجام بدی می تونی ادعا کنی یک نویسنده شدی. بازم می گم، کلمه‌ها مال همه اند، مگر زمانی که تو آن‌ها را بگیری و معنای خاصی بهشان بدهی. می دانی مارکوس، عده ای هستند که دوست دارند نشان بدند که رابطه اصلی یک کتاب با کلمه هاست، ولی این اشتباهه، رابطه یک کتاب باید با مردم باشه.»
- تا بیست سال دیگه آقای گولدمن، مردم دیگه سراغ کتاب نمیرن، چون سرشون گرم گوشی هاشون میشه… اینو بهت قول می دم.
- یه زمانی میرسه که بازار نشر رو تخته می کنن بچه‌های بچه‌های ما به کتاب همونطوری نگاه می کنن که ما الان به کتیبه‌های مصری ازت میپرسن:
- بابا بزرگ، کتاب خوندن به چه دردی میخوره؟
- شما هم بهشون جواب میدی:
- برای قطع کردن درختا یا رویاپردازی… خودم هم دیگه نمی دونم…!
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ژوئل دیکر، ترجمهٔ آریا نوری، انتشارات البرز، ۱۳۹۵.