عبدالجواد ادیب نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۴۵: خط ۴۵:
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:اهالی ایران]]
[[رده:اهالی ایران]]
[[رده:شاعران فارسی‌زبان]]
[[رده:شاعران فارسی‌زبان سده ۱۹]]
[[رده:ادیبان ایرانی]]
[[رده:ادیبان ایرانی]]
[[رده:درگذشتگان ۱۹۲۶]]
[[رده:درگذشتگان ۱۹۲۶]]

نسخهٔ ‏۶ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۰۶:۴۴

عبدالجواد ادیب نیشابوری، فرزند ملا عباس، (تولد۱۲۸۱ هجری قمری/۱۲۴۳ هجری خورشیدی، نیشابور-مرگ سال ۱۳۴۴ هجری قمری/۱۳۰۵ هجری خورشیدی، مشهد) از شاعران ایرانی دوره مشروطیت.

گفتاورد

  • «احترام پیامبران و ائمه اطهار به خاطر علم آن هاست. ترک علم-در روزهای تعطیل- چه معنی دارد؟ رسول خدا گفته که ز گهواره تا گور دانش بجوی. نفرموده غیر از بعضی روزها»

نمونه اشعار

همچو فرهاد بود کوه کنی پیشه ما      کوه ما سینه ما ناخن ما: تیشه ما
شور شیرین ز بس آراست ره جلوه گری      همچو فرهاد تراود ز رگ و ریشه ما
بهر یک جرعهٔ می منت ساقی نکشیم      اشک ماباده ما دیده ما: شیشه ما
عشق شیری است قوی‌پنجه و می‌گوید فاش      هرکه از جان گذرد بگذرد از بیشه ما

دربارهٔ او

  • «ادیب نیشابوری درخشش پایانی از آتشدان فرهنگ نیشابور باستان بود که با خاموشی وی چراغ دانش و فرهنگ نیشابور خاموشی پذیرفت.»
  • «این شاعر مشروطه در قالب‌های سنتی و با زبان قدمایی شعر می‌سروده‌است و بر خلاف شعرایی چون سید اشرف الدین گیلانی، عارف قزوینی و عشقی به شدت از به کار بردن زبان عوام در اشعار خود دوری می‌کند و به همین دلیل است که باید «ادیب نیشابوری» را از شاعران حاشیه مشروطیت دانست.»
    • رضا افضلی، مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶
  • «این شاعر مشروطه در مبارزه با نادانی و ریا کاری سر از پا نمی‌شناخت اما برغم حوادث متعددی که از آغاز زندگی تا پایان عمرش بوقوع پیوسته‌است، چندان سخنی از زندگی و حوادث پیرامونش در اشعار خود به میان نیاورده‌است.»
    • رضا افضلی، مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶
  • «ادیب نیشابوری بر خلاف شاعران همزمان خود، بیرون از سنت‌های قدیمی سبک خراسان سخن نمی‌گوید و در شعر، راه پیشینیان را می‌پیماید.»
    • رضا افضلی، مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶
  • «او اطلاعات فراوانی از دانش‌های گوناگون اسلامی و علوم قدیم داشته‌است و اشرافش به واژه‌های فارسی و عربی، شعر او را از اشارات و تلمحیات مختلف سرشار کرده و این منطقی بودن و آگاهانه سرودن‌ها سبب شده‌است تا در شعر او شور، حال و عواطف شاعرانه کمتر مورد توجه قرار گیرد.»
    • رضا افضلی، مدرس ادبیات دانشگاه فردوسی/دوشنبه اول مرداد ۸۶

منابع

  • ادبیات معاصر (۱۵–۱۴)
  • از صبا تا نیما (۲۰–۱۹ /۲)،
  • تاریخ برگزیدگان (۳۳۳)،
  • دائرةالمعارف فارسی (۷۸ /۱)،
  • دویست سخنور (۱۶–۱۵)،
  • زندگینامهٔ رجال ومشاهیر (۱۰۷ /۱)،
  • سخنوران نامی (۱۵–۱۰ /۱)،
  • سخنوران نامی معاصر (۲۱۹ /۱)،
  • سرآمدان فرهنگ (۱۵۷–۱۵۶ /۱)،
  • گنجینهٔ دانشمندان (۹۸–۹۷ /۷)،
  • لغت‌نامه (ذیل/ ادیب نیشابوری)،
  • یادداشتهای قزوینی (۱۵۰ /۸).
  1. دیوان اشعار ادیب نیشابوری: به همراه پژوهشی در زندگی احوال آثار و معاصران او

پیوند به بیرون

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ