شطح: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
در [[تصوف]]، '''[[w:شطحیات|شطح]]''' (جمع:شطاحات یا شطحیّات) سخنی است که به هنگام [[w:en:Ecstasy (emotion)|وَجد]] گفته میشود که ممکن است ویژگیهای حیرتانگیزانه داشته باشد. |
در [[تصوف]]، '''[[w:شطحیات|شطح]]''' (جمع:شطاحات یا شطحیّات) سخنی است که به هنگام [[w:en:Ecstasy (emotion)|وَجد]] گفته میشود که ممکن است ویژگیهای حیرتانگیزانه داشته باشد. |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
== درباره == |
== درباره == |
||
* «در نظر صوفیان، شطح عبارت از کلمات و سخنانی است که در حالت سکر و بیخورده و غلبات شور و وجد و مستی و جذبه بر زبان بعضی ازین طایفه میرفته است… غلبهٔ وجد و سکر در صوفی به جایی میرسد که وی نمیتواند از اظهار آنچه بر او نمایانده میشود، خویشتنداری کند. فشاری که صوفی اندرون خود احساس میکند، او را ناگزیر به افشای راز میسازد. حاصل این افشاگری شطح است و این شطح شر است؛ شری که صوفی از آن ناگزیر است.» |
* «در نظر صوفیان، شطح عبارت از کلمات و سخنانی است که در حالت سکر و بیخورده و غلبات شور و وجد و مستی و جذبه بر زبان بعضی ازین طایفه میرفته است… غلبهٔ وجد و سکر در صوفی به جایی میرسد که وی نمیتواند از اظهار آنچه بر او نمایانده میشود، خویشتنداری کند. فشاری که صوفی اندرون خود احساس میکند، او را ناگزیر به افشای راز میسازد. حاصل این افشاگری شطح است و این شطح شر است؛ شری که صوفی از آن ناگزیر است.» |
||
خط ۹: | خط ۱۳: | ||
{{م|''[[اسیری لاهیجی]]''<ref>{{یادکرد کتاب|| نام خانوادگی =هدایت| نام =رضاقلیخان| پیوند نویسنده =رضاقلیخان هدایت|ویراستار= نصرتالله فروهر | فصل=اسیری لاهیجی رحمة اللهّ علیه| عنوان =[[w:ریاضالعارفین|ریاض العارفین]]| کوشش =سید رضی واحدی و سهراب زارع| سال =سال ۲۰۰۹م| ناشر =انتشارات امیرکبیر| مکان =تهران| زبان =fa| صفحه =ص ۴۳|شابک= 978-964-00-1233-8}}</ref>}} |
{{م|''[[اسیری لاهیجی]]''<ref>{{یادکرد کتاب|| نام خانوادگی =هدایت| نام =رضاقلیخان| پیوند نویسنده =رضاقلیخان هدایت|ویراستار= نصرتالله فروهر | فصل=اسیری لاهیجی رحمة اللهّ علیه| عنوان =[[w:ریاضالعارفین|ریاض العارفین]]| کوشش =سید رضی واحدی و سهراب زارع| سال =سال ۲۰۰۹م| ناشر =انتشارات امیرکبیر| مکان =تهران| زبان =fa| صفحه =ص ۴۳|شابک= 978-964-00-1233-8}}</ref>}} |
||
{{پایان شعر}} |
{{پایان شعر}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
== منابع == |
== منابع == |
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۴۰
در تصوف، شطح (جمع:شطاحات یا شطحیّات) سخنی است که به هنگام وَجد گفته میشود که ممکن است ویژگیهای حیرتانگیزانه داشته باشد.
شطحیات
- «انا الحق.»
درباره
- «در نظر صوفیان، شطح عبارت از کلمات و سخنانی است که در حالت سکر و بیخورده و غلبات شور و وجد و مستی و جذبه بر زبان بعضی ازین طایفه میرفته است… غلبهٔ وجد و سکر در صوفی به جایی میرسد که وی نمیتواند از اظهار آنچه بر او نمایانده میشود، خویشتنداری کند. فشاری که صوفی اندرون خود احساس میکند، او را ناگزیر به افشای راز میسازد. حاصل این افشاگری شطح است و این شطح شر است؛ شری که صوفی از آن ناگزیر است.»
- «شطحیات صوفیان چون معمولاً از درک و فهم ظاهربینان و عوام بالاتر بوده، و به ظاهر علاقه و پیوندی با جنبهٔ ظاهری دین نداشت، و گاهی هم مخالف ظواهر دین بود، از نظر فقها و عوام کفر و زندقه به حساب میرفت و موجب شکنجه و آزاد و احیاناً قتل گویندگان شطح میشد؛ چنانکه حسین منصور حلاج، صوفیِ وحدت الوجودیِ معروف، به خاطر ایراد شطحیاتی چون انا الحق به پای دار رفت و فاجعهای فراموشناشدنی در تاریخ تصوف و عرفان ملل اسلامی به جا گذاشت. سخنان او بهترین و کاملترین نمونهٔ شطح است.»
- سید مخدوم رهین، مقدمهنوشته بر حسنات العارفین[۱]
ای بیخبر از حالت رندان خرابات | زین مینچشیدی که شدی سوی مناجات | |
تا مست ازین مینشوی باز ندانی | اسرار دل اهل دل از شطح و ز طامات |
اسیری لاهیجی[۲] |
منابع
- ↑ داراشکوه، محمد. حسنات العارفین. تهران: مؤسسهٔ تحقیقات و انتشارات ویسمن، ۱۳۵۲ش/ ۱۹۷۳م. ص۱۶.
- ↑ هدایت، رضاقلیخان. «اسیری لاهیجی رحمة اللهّ علیه». نصرتالله فروهر. در ریاض العارفین. به کوشش سید رضی واحدی و سهراب زارع. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۹م. ص ۴۳. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۰-۱۲۳۳-۸.