حیران خانم: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز added Category:کردهای ایرانی using HotCat |
اصلاح ارقام |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''[[w:حیران خانم|حیران خانم]] [[w:ایل دنبلی|دُنبُلی]]''' (۱۷۹۰، [[w:نخجوان|نخجوان]] - ۱۸۴۸، [[تبریز]]) شاعر آذری-فارسیسرای [[ایرانی]] بود.<ref name="زنان سخنور">{{یادکرد کتاب|| نام خانوادگی =مشیر سلیمی| نام =علیاکبر| فصل=حیران| عنوان =زنان سخنور| جلد =اول| سال =سال ۱۹۵۶م| ناشر =مؤسسهٔ مطبوعاتی علمی| مکان =تهران| زبان =fa| صفحه =ص ۱۷۸}}</ref> |
'''[[w:حیران خانم|حیران خانم]] [[w:ایل دنبلی|دُنبُلی]]''' (۱۷۹۰، [[w:نخجوان|نخجوان]] - ۱۸۴۸، [[تبریز]]) شاعر آذری-فارسیسرای [[ایرانی]] کردتبار بود.<ref name="زنان سخنور">{{یادکرد کتاب|| نام خانوادگی =مشیر سلیمی| نام =علیاکبر| فصل=حیران| عنوان =زنان سخنور| جلد =اول| سال =سال ۱۹۵۶م| ناشر =مؤسسهٔ مطبوعاتی علمی| مکان =تهران| زبان =fa| صفحه =ص ۱۷۸}}</ref> <ref name="تاریخ مشاهیر کرد">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی = روحانی| نام =بابا مردوخ| پیوند نویسنده =w:بابا مردوخ روحانی|بابا مردوخ روحانی| فصل =خانم حیران دنبلی| عنوان =تاریخ مشاهیر کرد| جلد =اول (عرفا، علما، ادبا و شعرا)| تاریخ = | سال اصلی =۱۳۸۲ش/ ۲۰۰۳م| ناشر =انتشارات سروش| مکان =تهران| زبان =fa| شابک =۹۶۴۳۷۶۰۴۰۵| صفحه =ص ۳۵۱}}</ref> |
||
== گفتاوردها == |
== گفتاوردها == |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
[[رده:شاعران ایرانی]] |
[[رده:شاعران ایرانی]] |
||
[[رده:شاعران آذربایجانی]] |
[[رده:شاعران آذربایجانی]] |
||
[[رده:ایرانیان آذری]] |
|||
⚫ | |||
[[رده:کردهای ایرانی]] |
[[رده:کردهای ایرانی]] |
||
⚫ |
نسخهٔ ۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۹:۰۷
حیران خانم دُنبُلی (۱۷۹۰، نخجوان - ۱۸۴۸، تبریز) شاعر آذری-فارسیسرای ایرانی کردتبار بود.[۱] [۲]
گفتاوردها
- «عمر از دست شد چو تیر از شست/برف پیری مرا به سر بنشست.»[۱]
حال ما را که کند عرش به جانانهٔ ما | شود آگاه ز حال دل دیوانهٔ ما | |
جرعه نوشیم ز خُمخانهٔ وصل رخ او | سر بر افلاک کشد نالهٔ مستانهٔ ما | |
هرگز از بزم وصالش دل ما شد نشد | گویی از باده غم سیر شده پیمانهٔ ما | |
گاه بر سینهزنان گاه به سر خاککنان | شده از روز ازل پنجهٔ غم شانهٔ ما | |
حال عالم به غم و محنت ما میسوزد | رحم بر ما نکند آن بت فرزانهٔ ما | |
شده مشهور جهان حال دل اما چکنم | ندهد دلبر ما گوش بر افسانهٔ ما | |
مهر تو ذره منم چون شود از راه کرم | بر نه افلاک رسد پایهٔ کاشانهٔ ما | |
این شرف گر به من زار میسر گردد | گر بیایی مه من لحظهای بر خانهٔ ما | |
لال شد از ستمش بلبل طبع حیران | سوخت در آتش شوقش پر پروانهٔ ما[۱] |
چه کنم باز فتادم دگر از یار جدا | بلبل زار صفت از گل و گلزار جدا | |
ای فلک نالهٔ من خانه خرابت سازد | که مرا کردی تو از یار، دگر بار جدا | |
خون ز بهر من غمدیدهٔ هجرا ریزد | باد سیار جدا، ابر گهربار جدا | |
به رغم فرقت من ناله کشد در گلشن | بلبل زار جدا، خار ستمکار جدا | |
همه بر حسرت من گریه کند شام و سحر | یار غمخوار جدا دشمن خونخوار جدا | |
در همه حال خرد راست جدایی ز رقیب | حیف باشد نشود یار ز اغیار جدا | |
آه حیران چه سازم من از این محنت و غم | کرد از یار مرا گردش غدّار جدا[۱] |
این مهر منوّر است یا دوست | این ماه نو است یا که ابروست | |
مار است سر خزینه خفته | یا اینکه به دوش مار گیوست | |
چوگان فلک به روی ماهست | یا در رخ دوست حلقهٔ موست | |
این چشم بود که برده دلها | آهوی ختن و یا که جادوست | |
این حقته لعل یا که سیم است | یا غنچه و یا لب سخنگوست | |
در است و صدف و یا که دندان | با آنکه به رشته کرده لؤلؤست | |
بدگویی دشمنان بیدین | سهلست مرا چو پار خوشخوست | |
گفتم برسم به وصل دلبر | چه فایده عمر در تکاپوست | |
این طور فکندن تو از چشم | حیران غریب را نه نیکوست[۱] |
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ مشیر سلیمی، علیاکبر. «حیران». در زنان سخنور. ج. اول. تهران: مؤسسهٔ مطبوعاتی علمی، سال ۱۹۵۶م. ص ۱۷۸.
- ↑ روحانی، بابا مردوخ. «خانم حیران دنبلی». در تاریخ مشاهیر کرد. ج. اول (عرفا، علما، ادبا و شعرا). تهران: انتشارات سروش. ص ۳۵۱. شابک ۹۶۴۳۷۶۰۴۰۵.