افضلالدین کاشانی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
<center>'''۱'''</center> |
<center>'''۱'''</center> |
||
{{ب|دنیا مطلب تا همه دینت باشد|دنیاطلبی نه آن نه اینت باشد |
{{ب|دنیا مطلب تا همه دینت باشد|دنیاطلبی نه آن نه اینت باشد}} |
||
{{ب|بر روی زمین زیر زمینوار بزی|تا زیر زمین روی زمینت باشد<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
{{ب|بر روی زمین زیر زمینوار بزی|تا زیر زمین روی زمینت باشد<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
<center>'''۲'''</center> |
<center>'''۲'''</center> |
||
{{ب|بر هر که حسد بری امیر تو شود|وز هر که فروخوری اسیر تو شود |
{{ب|بر هر که حسد بری امیر تو شود|وز هر که فروخوری اسیر تو شود}} |
||
{{ب|تا بتوانی تو دستگیری میکن|کان دستگرفته دستگیر تو شود<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
{{ب|تا بتوانی تو دستگیری میکن|کان دستگرفته دستگیر تو شود<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
<center>'''۳'''</center> |
<center>'''۳'''</center> |
||
{{ب|ناکرده دمی آنچه تو را فرمودند|خواهی که چنان شوی که مردان بودند |
{{ب|ناکرده دمی آنچه تو را فرمودند|خواهی که چنان شوی که مردان بودند}} |
||
{{ب|تو راه نرفتهای از آن ننمودند|ور نه که زد این در که درش نگشودند<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
{{ب|تو راه نرفتهای از آن ننمودند|ور نه که زد این در که درش نگشودند<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
<center>'''۴'''</center> |
<center>'''۴'''</center> |
||
{{ب|در پس منگر دمی و در پیش مباش|با خویش مباش و خالی از خویش مباش |
{{ب|در پس منگر دمی و در پیش مباش|با خویش مباش و خالی از خویش مباش}} |
||
{{ب|خواهی که غریق بحر توحید شوی|مشنو منگر مگو میندیش مباش<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
{{ب|خواهی که غریق بحر توحید شوی|مشنو منگر مگو میندیش مباش<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
<center>'''۵'''</center> |
<center>'''۵'''</center> |
||
{{ب|یا رب چه خوش است بیدهن خندیدن|بیمنت دیده خلق عالم دیدن |
{{ب|یا رب چه خوش است بیدهن خندیدن|بیمنت دیده خلق عالم دیدن}} |
||
{{ب|بنشین و سفر کن بهغایت نیکوست|بیزخمت پا گِرد جهان گردیدن<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
{{ب|بنشین و سفر کن بهغایت نیکوست|بیزخمت پا گِرد جهان گردیدن<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
<center>'''۶'''</center> |
<center>'''۶'''</center> |
||
{{ب|از کبر مدار هیچ در سر هوسی|کز کِبر به جایی نرسیدست کسی |
{{ب|از کبر مدار هیچ در سر هوسی|کز کِبر به جایی نرسیدست کسی}} |
||
{{ب|چون زلف بتان شکستگی عادت کن|تا صید کنی هزار دل در نفس<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
{{ب|چون زلف بتان شکستگی عادت کن|تا صید کنی هزار دل در نفس<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
<center>'''۷'''</center> |
<center>'''۷'''</center> |
||
{{ب|ای نسخهٔ نامه الاهی که تویی|ای آینهٔ جمال شاهی که تویی |
{{ب|ای نسخهٔ نامه الاهی که تویی|ای آینهٔ جمال شاهی که تویی}} |
||
{{ب|بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست|از خود بطلب هرآنچه خواهی که تویی<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
{{ب|بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست|از خود بطلب هرآنچه خواهی که تویی<ref name="مجمع الفصحا" />}}{{پایان شعر}} |
||
{{شعر}} |
{{شعر}} |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
{{ترتیبپیشفرض:کاشانی، افضلالدین}} |
|||
[[رده:اهالی ایران]] |
[[رده:اهالی ایران]] |
||
[[رده:اهالی کاشان]] |
[[رده:اهالی کاشان]] |
نسخهٔ ۱۶ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۰:۱۷
افضلالدین، محمد بن حسن مَرَقی کاشانی همچنین شهرتیافته به بابا افضل (دههٔ ۱۱۹۰، مرق، کاشان - ۱۲۶۹، مرق، کاشان) صوفی، عارف، آموزگار و مؤلف ایرانی در سدهٔ هفتم هجری بود.[۱]
گفتاوردها
دنیا مطلب تا همه دینت باشد | دنیاطلبی نه آن نه اینت باشد | |
بر روی زمین زیر زمینوار بزی | تا زیر زمین روی زمینت باشد[۱] |
بر هر که حسد بری امیر تو شود | وز هر که فروخوری اسیر تو شود | |
تا بتوانی تو دستگیری میکن | کان دستگرفته دستگیر تو شود[۱] |
ناکرده دمی آنچه تو را فرمودند | خواهی که چنان شوی که مردان بودند | |
تو راه نرفتهای از آن ننمودند | ور نه که زد این در که درش نگشودند[۱] |
در پس منگر دمی و در پیش مباش | با خویش مباش و خالی از خویش مباش | |
خواهی که غریق بحر توحید شوی | مشنو منگر مگو میندیش مباش[۱] |
یا رب چه خوش است بیدهن خندیدن | بیمنت دیده خلق عالم دیدن | |
بنشین و سفر کن بهغایت نیکوست | بیزخمت پا گِرد جهان گردیدن[۱] |
از کبر مدار هیچ در سر هوسی | کز کِبر به جایی نرسیدست کسی | |
چون زلف بتان شکستگی عادت کن | تا صید کنی هزار دل در نفس[۱] |
ای نسخهٔ نامه الاهی که تویی | ای آینهٔ جمال شاهی که تویی | |
بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست | از خود بطلب هرآنچه خواهی که تویی[۱] |
مردی باید بلندهمت مردی | زین واقعهٔ دیدهٔ خرد پررودی | |
کو را ز تعلقات این تودهٔ خاک | بر دامن همت ننشیند گردی[۱] |
کم گوی و جز از مصحلت خویش مگوی | وز هرچه نپرسدت کسی بیش مگوی | |
گوش تو دو دادند و زبان تو یکی | «یعنی که دو بشنو و یکی بیش مگوی»[۱] |
منابع
- ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ هدایت، رضاقلیخان. «۱۷۰. افضلالدین کاشانی». در مجمع الفصحاء. ج. یکم. به کوشش مظاهر مصفا. تهران: انتشارات امیرکبیر، سال ۲۰۰۲م. ص ۳۵۷.