ناصرخسرو: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Amouzandeh (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:


===دیوان اشعار===
===دیوان اشعار===
* «انگشت مكن رنجه به در كوفتن كس// تا كس نكند رنجه به در كوفتنت مشت»
* «انگشت مکن رنجه به در کوفتن کس// تا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت»
* «روزی زسر سنگ عقابی به‌هوا خاست// واندر طلب طعمه پر و بال بياراست// بر راستی بال نظر کرد و چنين گفت// امروز همه روی زمین زير پر ماست// بـر اوج فلک چون بپرم از نظـر تيز// می‌بينم اگر ذره‌ای اندر ته درياست// گر بر سر خـاشاک يکی پشه بجنبد// جنبيدن آن پشه عيان در نظر ماست// بسيار منی کـرد و ز تقدير نترسيد// بنگر که ازين چرخ جفاپيشه چه برخاست// ناگـه ز کـمين‌گاه يکی سـخت کمانی// تيری ز قضاو قدر انداخت بر او راست// بر بال عـقاب آمـد آن تير جـگردوز// وز ابر مر او را بسوی خاک فروکاست// بر خـاک بيفتاد و بغلـطيد چو ماهی// وانگاه پر خويش گشاد از چپ و از راست// گفتا عجبست اين‌که زچوبست و زآهن// اين تيزی و تندی و پريدنش کجا خاست// چون نیک نگه‌کرد و پر خويش بر او ديد// گفتا زکه ناليم که از ماست که بر ماست»
* «روزی زسر سنگ عقابی به‌هوا خاست// واندر طلب طعمه پر و بال بیاراست// بر راستی بال نظر کرد و چنین گفت// امروز همه روی زمین زیر پر ماست// بـر اوج فلک چون بپرم از نظـر تیز// می‌بینم اگر ذره‌ای اندر ته دریاست// گر بر سر خـاشاک یکی پشه بجنبد// جنبیدن آن پشه عیان در نظر ماست// بسیار منی کـرد و ز تقدیر نترسید// بنگر که ازین چرخ جفاپیشه چه برخاست// ناگـه ز کـمین‌گاه یکی سـخت کمانی// تیری ز قضاو قدر انداخت بر او راست// بر بال عـقاب آمـد آن تیر جـگردوز// وز ابر مر او را بسوی خاک فروکاست// بر خـاک بیفتاد و بغلـطید چو ماهی// وانگاه پر خویش گشاد از چپ و از راست// گفتا عجبست این‌که زچوبست و زآهن// این تیزی و تندی و پریدنش کجا خاست// چون نیک نگه‌کرد و پر خویش بر او دید// گفتا زکه نالیم که از ماست که بر ماست»
* «گرگ درنده گرچه كشتنی است//بهتر از مردم ستمكار است// از بد گرگ رستن آسان است// وز ستم‌كار سخت دشوار است»
* «گرگ درنده گرچه کشتنی است//بهتر از مردم ستمکار است// از بد گرگ رستن آسان است// وز ستم‌کار سخت دشوار است»
* «گوشت چون گنده شود او را نمك درمان بود// چون نمك گنده شود او را به‌چه درمان كنند»
* «گوشت چون گنده شود او را نمک درمان بود// چون نمک گنده شود او را به‌چه درمان کنند»
* «گویی كه از نژاد بزرگانم// گفتاری آمـدی تو نه كـرداری// بی‌فضل كمتری تو زگنجشكی// گرچه زپشت جعفر طياری// بی‌چاره زنده‌ای بود ای خـواجه// آنك او زمردگان طلبد ياری// طب پدر تو را ندهـد نفعی// تو چون‌كه گر خويش همی‌خاری»
* «گویی که از نژاد بزرگانم// گفتاری آمـدی تو نه کـرداری// بی‌فضل کمتری تو زگنجشکی// گرچه زپشت جعفر طیاری// بی‌چاره زنده‌ای بود ای خـواجه// آنک او زمردگان طلبد یاری// طب پدر تو را ندهـد نفعی// تو چون‌که گر خویش همی‌خاری»
* «از ره نام هم‌چو یکدگرند// سوی بی‌عقل، هرمس و هرماس// ليكن از راه عقل، هشياران// بشناسند فـربهی زآماس»
* «از ره نام هم‌چو یکدگرند// سوی بی‌عقل، هرمس و هرماس// لیکن از راه عقل، هشیاران// بشناسند فـربهی زآماس»


===از رودکی تا بهار/ ۱۳۷۰ خورشیدی===
===از رودکی تا بهار/ ۱۳۷۰ خورشیدی===
* «بار خدایا اگر زروی خدایی// طینت انسان همه جمیل سرشتی// چهرهٔ رومی و صورت حبشی را// مایهٔ خوبی چه بود و علت زشتی// طلعت هندو و روی ترک چرا شد// هم‌چو دل دوزخی و روی بهشتی// چیست خلاف اندر آفرینش عالم// چون همه را دایه و مشاطه تو هستی// نعمت منعم چراست دریا دریا// محنت مفلس چراست کشتی کشتی»
* «بار خدایا اگر زروی خدایی// طینت انسان همه جمیل سرشتی// چهرهٔ رومی و صورت حبشی را// مایهٔ خوبی چه بود و علت زشتی// طلعت هندو و روی ترک چرا شد// هم‌چو دل دوزخی و روی بهشتی// چیست خلاف اندر آفرینش عالم// چون همه را دایه و مشاطه تو هستی// نعمت منعم چراست دریا دریا// محنت مفلس چراست کشتی کشتی»
* «من آنم كه در پای خوكان نريزم// مراين قيمتی لفظ دُرّ ِ دَری را»
* «من آنم که در پای خوکان نریزم// مراین قیمتی لفظ دُرّ ِ دَری را»
* «نکوهش مکن چرخ نیلوفری را// برون کن زسر باد خیره‌سری را// چو تو خود کنی اختر خویش را بد// مدار از فلک چشم نیک‌اختری را»
* «نکوهش مکن چرخ نیلوفری را// برون کن زسر باد خیره‌سری را// چو تو خود کنی اختر خویش را بد// مدار از فلک چشم نیک‌اختری را»



نسخهٔ ‏۳ ژوئن ۲۰۰۷، ساعت ۱۴:۵۷

ناصرخسرو قبادیانی، شاعر، فیلسوف و جهانگرد ایرانی، (۳۹۴ -۶۸۱ (هجری قمری))


دارای منبع

دیوان اشعار

  • «انگشت مکن رنجه به در کوفتن کس// تا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت»
  • «روزی زسر سنگ عقابی به‌هوا خاست// واندر طلب طعمه پر و بال بیاراست// بر راستی بال نظر کرد و چنین گفت// امروز همه روی زمین زیر پر ماست// بـر اوج فلک چون بپرم از نظـر تیز// می‌بینم اگر ذره‌ای اندر ته دریاست// گر بر سر خـاشاک یکی پشه بجنبد// جنبیدن آن پشه عیان در نظر ماست// بسیار منی کـرد و ز تقدیر نترسید// بنگر که ازین چرخ جفاپیشه چه برخاست// ناگـه ز کـمین‌گاه یکی سـخت کمانی// تیری ز قضاو قدر انداخت بر او راست// بر بال عـقاب آمـد آن تیر جـگردوز// وز ابر مر او را بسوی خاک فروکاست// بر خـاک بیفتاد و بغلـطید چو ماهی// وانگاه پر خویش گشاد از چپ و از راست// گفتا عجبست این‌که زچوبست و زآهن// این تیزی و تندی و پریدنش کجا خاست// چون نیک نگه‌کرد و پر خویش بر او دید// گفتا زکه نالیم که از ماست که بر ماست»
  • «گرگ درنده گرچه کشتنی است//بهتر از مردم ستمکار است// از بد گرگ رستن آسان است// وز ستم‌کار سخت دشوار است»
  • «گوشت چون گنده شود او را نمک درمان بود// چون نمک گنده شود او را به‌چه درمان کنند»
  • «گویی که از نژاد بزرگانم// گفتاری آمـدی تو نه کـرداری// بی‌فضل کمتری تو زگنجشکی// گرچه زپشت جعفر طیاری// بی‌چاره زنده‌ای بود ای خـواجه// آنک او زمردگان طلبد یاری// طب پدر تو را ندهـد نفعی// تو چون‌که گر خویش همی‌خاری»
  • «از ره نام هم‌چو یکدگرند// سوی بی‌عقل، هرمس و هرماس// لیکن از راه عقل، هشیاران// بشناسند فـربهی زآماس»

از رودکی تا بهار/ ۱۳۷۰ خورشیدی

  • «بار خدایا اگر زروی خدایی// طینت انسان همه جمیل سرشتی// چهرهٔ رومی و صورت حبشی را// مایهٔ خوبی چه بود و علت زشتی// طلعت هندو و روی ترک چرا شد// هم‌چو دل دوزخی و روی بهشتی// چیست خلاف اندر آفرینش عالم// چون همه را دایه و مشاطه تو هستی// نعمت منعم چراست دریا دریا// محنت مفلس چراست کشتی کشتی»
  • «من آنم که در پای خوکان نریزم// مراین قیمتی لفظ دُرّ ِ دَری را»
  • «نکوهش مکن چرخ نیلوفری را// برون کن زسر باد خیره‌سری را// چو تو خود کنی اختر خویش را بد// مدار از فلک چشم نیک‌اختری را»

پیوند به‌بیرون

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ