رخشان بنی‌اعتماد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌گفتاورد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:


== گفتاوردها ==
== گفتاوردها ==
=== ۲۰۰۹ ===
* «قطعا پرداختن به مسائل سياسي هزينه و ترسي خاص دارد، اما بايد مراقب باشيم كه ترس از اين موضوع ما را به انفعال نكشاند، چرا كه اين انفعال نوعي خطر محسوب مي‌شود
** <span style="color:#a1a1a1;"> ۱۸ دسامبر ۲۰۰۹/ ۲۷ آذر ۱۳۸۸؛ «در میزگرد ''پیرامون فضای سینمای مستند اجتماعی دههٔ ۶۰''، خانهٔ سینما»</span><ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.isna.ir/news/8809-06684/رخشان-بني-اعتماد-ذات-مستند-سازي-نمي-تواند-از-شرايط-جامعه-جدا|عنوان=رخشان بنی‌اعتماد: ذات مستندسازی نمی‌تواند از شرایط جامعه جدا باشد|تاریخ=۲۷ آذر ۱۳۸۸ |اثر=ایسنا}}</ref>

* «مسلماً زندگی لذت‌های خودش را دارد، اما برای هر کسی به نوعی. طبیعی است که وقتی زاویه نگاه و حساسیت آدم فراتر از مسایل شخصی خودش و دایره کوچک ارتباطات نزدیکش باشد، همه وقایع و موقعیت‌های بیرونی می‌تواند تأثیرگذار در حال و احوالش باشد.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/31072/-آرزوی-«رخشان»</ref>
* «مسلماً زندگی لذت‌های خودش را دارد، اما برای هر کسی به نوعی. طبیعی است که وقتی زاویه نگاه و حساسیت آدم فراتر از مسایل شخصی خودش و دایره کوچک ارتباطات نزدیکش باشد، همه وقایع و موقعیت‌های بیرونی می‌تواند تأثیرگذار در حال و احوالش باشد.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/31072/-آرزوی-«رخشان»</ref>
* «[[زندگی]] آمیزهٔ غم‌ها و شادی‌ها، لذت‌ها و دردهاست، ولی بی‌دردی، بدترین دردهاست. لذت زندگی را در بی‌خبری و عافیت‌طلبی پیداکردن، زندگی باطل است.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/31072/-آرزوی-«رخشان»</ref>
* «[[زندگی]] آمیزهٔ غم‌ها و شادی‌ها، لذت‌ها و دردهاست، ولی بی‌دردی، بدترین دردهاست. لذت زندگی را در بی‌خبری و عافیت‌طلبی پیداکردن، زندگی باطل است.»<ref>http://www.sharghdaily.ir/News/31072/-آرزوی-«رخشان»</ref>
خط ۱۵: خط ۱۱:
* «در فیلم‌های ایرانی در بسیاری موارد [[تمایل جنسی|کشش یا ارتباط جنسی]] با برخی کنایه‌های گفتاری، نگاه یا حرکات بدن و تماس‌های غیرمستقیم، لمس کودکان یا اشیای کناری یا با تصاویر استعاری و نمادین القا می‌شود. تماشاگر ایرانی در طول سال‌ها با این «رمزهای معنایی» به خوبی آشنا شده است.»<ref>http://www.dw.com/fa-ir/تعهد-به-هنر-و-انسان-در-سینمای-رخشان-بنیاعتماد/a-16783111</ref>
* «در فیلم‌های ایرانی در بسیاری موارد [[تمایل جنسی|کشش یا ارتباط جنسی]] با برخی کنایه‌های گفتاری، نگاه یا حرکات بدن و تماس‌های غیرمستقیم، لمس کودکان یا اشیای کناری یا با تصاویر استعاری و نمادین القا می‌شود. تماشاگر ایرانی در طول سال‌ها با این «رمزهای معنایی» به خوبی آشنا شده است.»<ref>http://www.dw.com/fa-ir/تعهد-به-هنر-و-انسان-در-سینمای-رخشان-بنیاعتماد/a-16783111</ref>
* «[[جنگ ایران و عراق]] به خواست قدرت‌های بزرگ جهانی بود. بر اثر این جنگ فرزندان دو کشور رنج‌های زیادی متحمل شدند. به همین دلیل است که خواستم فیلمی دربارهٔ جنگ بسازم، اما این فیلم در عین حال سرودی در ستایش صلح است.»<ref>http://www.dw.com/fa-ir/تعهد-به-هنر-و-انسان-در-سینمای-رخشان-بنیاعتماد/a-16783111</ref>
* «[[جنگ ایران و عراق]] به خواست قدرت‌های بزرگ جهانی بود. بر اثر این جنگ فرزندان دو کشور رنج‌های زیادی متحمل شدند. به همین دلیل است که خواستم فیلمی دربارهٔ جنگ بسازم، اما این فیلم در عین حال سرودی در ستایش صلح است.»<ref>http://www.dw.com/fa-ir/تعهد-به-هنر-و-انسان-در-سینمای-رخشان-بنیاعتماد/a-16783111</ref>

=== ۲۰۰۹ ===
* «قطعاً پرداختن به مسائل سیاسی هزینه و ترسی خاص دارد، اما باید مراقب باشیم که ترس از این موضوع ما را به انفعال نکشاند، چرا که این انفعال نوعی خطر محسوب می‌شود
** <span style="color:#a1a1a1;"> ۱۸ دسامبر ۲۰۰۹/ ۲۷ آذر ۱۳۸۸؛ «در میزگرد ''پیرامون فضای سینمای مستند اجتماعی دههٔ ۶۰''، خانهٔ سینما»</span><ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.isna.ir/news/8809-06684/رخشان-بني-اعتماد-ذات-مستند-سازي-نمي-تواند-از-شرايط-جامعه-جدا|عنوان=رخشان بنی‌اعتماد: ذات مستندسازی نمی‌تواند از شرایط جامعه جدا باشد|تاریخ=۲۷ آذر ۱۳۸۸ |اثر=ایسنا}}</ref>


== نوشتارهای وابسته ==
== نوشتارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۲۸ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۳۳

رخشان بنی‌اعتماد (۳ آوریل ۱۹۵۴، تهران) کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کنندهٔ ایرانی؛ همسر جهانگیر کوثری و مادر باران کوثری است.

گفتاوردها

  • «مسلماً زندگی لذت‌های خودش را دارد، اما برای هر کسی به نوعی. طبیعی است که وقتی زاویه نگاه و حساسیت آدم فراتر از مسایل شخصی خودش و دایره کوچک ارتباطات نزدیکش باشد، همه وقایع و موقعیت‌های بیرونی می‌تواند تأثیرگذار در حال و احوالش باشد.»[۱]
  • «زندگی آمیزهٔ غم‌ها و شادی‌ها، لذت‌ها و دردهاست، ولی بی‌دردی، بدترین دردهاست. لذت زندگی را در بی‌خبری و عافیت‌طلبی پیداکردن، زندگی باطل است.»[۲]
  • «فیلمسازی کار سختی است و هر کار سختی طبیعتاً مشکلات خاص خود را دارد. مشکلات و سختی کار فیلمسازی به واسطه ماهیت صنعت- هنر آن ابعاد مختلفی دارد که برای همه فیلمسازان مشترک است و ربطی به جنسیت ندارد.»[۳]
  • «اعتقادی به ویژگی‌های شخصیتی مرتبط با ماه و فصل تولد ندارم.»[۴]
  • «آزادی به ما هدیه نمی‌شود، بلکه باید با مبارزه آن را به دست آوریم.»[۵]
  • «در همه فیلم‌هایم، همواره تلاش کردم مرزهای سانسور را به عقب برانم»[۶]
  • «در فیلم‌های ایرانی در بسیاری موارد کشش یا ارتباط جنسی با برخی کنایه‌های گفتاری، نگاه یا حرکات بدن و تماس‌های غیرمستقیم، لمس کودکان یا اشیای کناری یا با تصاویر استعاری و نمادین القا می‌شود. تماشاگر ایرانی در طول سال‌ها با این «رمزهای معنایی» به خوبی آشنا شده است.»[۷]
  • «جنگ ایران و عراق به خواست قدرت‌های بزرگ جهانی بود. بر اثر این جنگ فرزندان دو کشور رنج‌های زیادی متحمل شدند. به همین دلیل است که خواستم فیلمی دربارهٔ جنگ بسازم، اما این فیلم در عین حال سرودی در ستایش صلح است.»[۸]

۲۰۰۹

  • «قطعاً پرداختن به مسائل سیاسی هزینه و ترسی خاص دارد، اما باید مراقب باشیم که ترس از این موضوع ما را به انفعال نکشاند، چرا که این انفعال نوعی خطر محسوب می‌شود.»
    • ۱۸ دسامبر ۲۰۰۹/ ۲۷ آذر ۱۳۸۸؛ «در میزگرد پیرامون فضای سینمای مستند اجتماعی دههٔ ۶۰، خانهٔ سینما»[۹]

نوشتارهای وابسته

پیوند به بیرون

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ