استان مازندران: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ع م گ صفحهٔ مازندران را به استان مازندران منتقل کرد: نام رسمی |
|||
خط ۳: | خط ۳: | ||
== درباره == |
== درباره == |
||
<center>'''پادشاهی کیکاووس و رفتن او به مازندران'''</center> |
|||
* «.. که مازندران شهر ما یاد باد/همیشه بر و بومش آباد باد//که در بوستانش همیشه گُلست/به کوه اندرون لاله و سنبلست//هوا خوشگوار و زمین پرنگار/ه گرم و نه سرد و همیشه بهار.» |
|||
<center> از [[شاهنامه]] </center> |
|||
{{شعر}} |
|||
{{ب|...بفرمود تا پیش او خواندند|بر رود سازانش بنشاندند}} |
|||
{{ب|به بربط چو بایست بر ساخت رود|برآورد مازندرانی سرود}} |
|||
{{ب|که مازندران شهر ما یاد باد|همیشه بر و بومش آباد باد}} |
|||
{{ب|که در بوستانش همیشه گلست|به کوه اندرون لاله و سنبلست}} |
|||
{{ب|هوا خوشگوار و زمین پرنگار|نه گرم و نه سرد و همیشه بهار}} |
|||
{{ب|نوازنده بلبل به باغ اندرون|گرازنده آهو به راغ اندرون}} |
|||
{{ب|همیشه بیاساید از خفت و خوی|همه ساله هرجای رنگست و بوی}} |
|||
{{ب|گلابست گویی به جویش روان|همی شاد گردد ز بویش روان}} |
|||
{{ب|دی و بهمن و آذر و فرودین|همیشه پر از لاله بینی زمین}} |
|||
{{ب|همه ساله خندان لب جویبار|به هر جای باز شکاری به کار}} |
|||
{{ب|سراسر همه کشور آراسته|ز دیبا و دینار وز خواسته}} |
|||
{{ب|بتان پرستنده با تاج زر|همه نامداران به زرین کمر}} |
|||
{{ب|چو کاووس بشنید از او این سخن|یکی تازه اندیشه افگند بن...}} |
|||
{{ب| | ''[[فردوسی]]''<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://ganjoor.net/ferdousi/shahname/kkavoos/sh1/|عنوان=بخش ۱؛ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی کیکاووس و رفتن او به مازندران|اثر=گنجور}}</ref>}} |
|||
{{پایان شعر}} |
|||
== منابع == |
|||
{{پانویس}} |
|||
[[رده:ایران]] |
[[رده:ایران]] |
نسخهٔ ۱۷ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۳۵
مازَندَران استانی در شمال ایران و در کرانههای جنوبی دریای خزر.
درباره
...بفرمود تا پیش او خواندند | بر رود سازانش بنشاندند | |
به بربط چو بایست بر ساخت رود | برآورد مازندرانی سرود | |
که مازندران شهر ما یاد باد | همیشه بر و بومش آباد باد | |
که در بوستانش همیشه گلست | به کوه اندرون لاله و سنبلست | |
هوا خوشگوار و زمین پرنگار | نه گرم و نه سرد و همیشه بهار | |
نوازنده بلبل به باغ اندرون | گرازنده آهو به راغ اندرون | |
همیشه بیاساید از خفت و خوی | همه ساله هرجای رنگست و بوی | |
گلابست گویی به جویش روان | همی شاد گردد ز بویش روان | |
دی و بهمن و آذر و فرودین | همیشه پر از لاله بینی زمین | |
همه ساله خندان لب جویبار | به هر جای باز شکاری به کار | |
سراسر همه کشور آراسته | ز دیبا و دینار وز خواسته | |
بتان پرستنده با تاج زر | همه نامداران به زرین کمر | |
چو کاووس بشنید از او این سخن | یکی تازه اندیشه افگند بن... | |
فردوسی[۱] |