شروین وکیلی
شروین وکیلی (زادهٔ ۸ شهریور ۱۳۵۳) نویسنده، پژوهشگر،[۱][۲] جامعه‌شناس،[۳] تاریخ‌نگار[۴] و اسطوره‌پژوه ایرانی است.[۵][۶]
گفتاوردها
[ویرایش]- جانورشناس بودم؛ جامعه‌شناس شدم[۷]
شعرها
[ویرایش]- بگریز
بیت اول تضمین از قائم‌مقام فراهانی
| «بگریز به هنگام كه هنگام گریز است» | رو در پى خود باش كه «من» سخت عزیز است | |
| بنشین كه امان از سپه مرگ بدادند | بر گورنشینان چه كنون وقت ستیز است؟ | |
| بگذار ز دست این هوس و نقد نگه‌دار | این نسیهى معناست كز آن لوح تمیز است | |
| آرام بماناد شبت پیلهى پندار | از زخم زمان، كاو تبرش چابك و تیز است | |
| این قدر تب و تاب و شك و بهت و شكستن؟ | در حیرتم این تلخى هستى ز چه چیز است؟ | |
| در انجمن خوشه بر این قصه بخندند | كاین خامترین دانهى انگور، مویز است | |
| از خویش نگردى به خودت ایمن اگر چند، | بگریز به هنگام كه هنگام گریز است |
منابع
[ویرایش]- ↑ «تأملی بر «پدیده مرگ» در گفت‌وگو با دکتر شروین وکیلی». روزنامه ایران. بازبینی‌شده در 12 مارس 2020.
- ↑ «گفت‌وگو با شروین وکیلی، پژوهشگر، دربارهٔ آثار یووال نوح هراری». روزنامه شهروند. بازبینی‌شده در 12 مارس 2020.
- ↑ «ایران‌ستیزی «انسان خردمند» - شروین وکیلی». ایرنا. بازبینی‌شده در 12 مارس 2020.
- ↑ «تداوم «من» های تاریخی». تاریخ شفاهی ایران. بازبینی‌شده در 12 مارس 2020.
- ↑ «روایت‌گری کتاب «جنگجو» نوشته شروین وکیلی در کتابخانه و موزه ملی ملک». موزه ملی ملک. بازبینی‌شده در 12 مارس 2020.
- ↑ https://soshians.ir/fa/کارنامه/
- ↑ «جانورشناس بودم؛ جامعه‌شناس شدم!». جام جم. بازبینی‌شده در ۱۲ ژانویه ۲۰۲۲.