آش
آش یکی از از غذاهای اصیل ایرانی است که تقریباً در تمام ایران پخته می‌شود. آش چندین نوع است از جمله آش رشته، آش ماست، آش شله قلمکار، آش جو، آش دوغ و… ساده‌ترین آن آش رشته‌است و از سبزیجات، حبوبات و رشته و کشک تشکیل شده و از سیر داغ، پیاز داغ و نعناع داغ برای تزیین آن استفاده می‌کنند.
ضرب‌المثل[ویرایش]
- آشپز که دوتا شد آش یا شور می‌شود یا بی نمک
- آشِ دهان سوزی نیست
- آشِ خوب باشد کاسه اش چوب باشد
- آش کشک خالته بخوری پاته نخوری پاته
- آشِ نخورده و دهان سوخته
- نخود هر آش بودن
- هر چه پول بدهی همانقدر آش می‌خوری
- کاسه داغ تر از آش
- دو زار بده آش به همین خیال باش
در شعر فارسی[ویرایش]
«بسیار مگو که وقت آش است / چون گرسنگی قوم شش تاست»
«خوان و بزم هر دو عالم نزد بزم شمس دین / چون یکی کاسه پرآش و بر سر او یک رغیف»
«ز دیگدان لئیمان چو دود بگریزند / نه دست کفچه کنند از برای کاسهٔ آش»
«دوستی از پی تراش کنند / یار از بهر نان و آش کنند»
«هم بودکباب بره هم نقل مهنا / هم بود طعام سره هم آش مزعفر»
«بگشاده‌ای چو کاسه دهان در خیال آش / مانند سفره حلقه به گوشی برای نان»
«کیسه بیشتر از کان که شنید / کاسه گرمتر از آش که دید»
«خطاست بیدل زتنگدستی به فکرروزی الم‌پرستی / چو کاسه هر کس به خوان هستی دهن گشوده‌است آش دارد»
آش با جاش
