موسی کاظم

از ویکی‌گفتاورد
(تغییرمسیر از موسی بن جعفر)

موسی بن جعفر کاظم هفتمین امام شیعیان.

دارای منبع[ویرایش]

  • «کفاره کارمندی و خدمت به سلطان ظالم، نیکی و احسان به برادران ایمانی است.»
  • «در موقعیتی که ظلم و ستم بر حق و عدل غلبه دارد و حکومت عادلانه الهی جاری نیست، نباید به حکومت شخص دیگری خوش گمان باشید؛ مگر آنکه به نیکی و عدالت او ایمان داشته باشید.»
  • «یاری ضعیفان از بهترین صدقات است.»
  • «هر کس در پی ریاست باشد به مهلکه می‌افتد، و هر کس خودبینی در دلش راه یابد، هلاک می‌گردد.»
  • «عقل هیچ‌کس کامل نمی‌شود مگر با داشتن این صفات: کفر و شر از او دور باشد، خیر و رشد از او تراوش نماید، اضافهٔ اموالش را ببخشد، زیادی کلامش را برای خودش نگه دارد، بهره‌اش از دنیا تنها قوت اندکی باشد، در طول زندگی از علم سیر نشود، ذلت همراه خدا برایش بهتر از عزت با غیر خدا باشد، تواضع را بهتر از بزرگ بینی بببیند، کار خوب و کم دیگران را زیاد بیند و کار زیاد و خوب خود را اندک بشمرد، خود را بدترین فرد، و دیگران را بهتر از خود بداند.»
  • «ای هشام! خداوند بر مردم دو حجت قرار داده است: حجتی ظاهری و حجتی باطنی. حجت ظاهری همان پیامبران و رسولان و امامان هستند و حجت باطنی عقل است.»
  • «هر کس سه چیز را بر سه چیز مسلط کند، گویی به نابودی عقلش کمر بسته است: کسی که با آرزوی بلند، نور اندیشه‌اش را تاریک سازد، شکوفه‌های حکمتش را با سخنان اضافی و بی‌مورد از بین برد و با شهوات نفسانی نور عبرت خود را خاموش نماید. چنین کسی گویی از هوای نفس خود برای نابودی عقلش کمک گرفته، و هر کس عقلش را نابود سازد دین و دنیایش را از دست داده است.»
  • «نشانه عقل، صبر بر تنهایی است. پس هر کس عقل الهی داشته باشد، از اهل دنیا و مشتاقان به آن دوری می‌گزیند و به آنچه نزد خداوند است علاقمند می‌شود. خداوند نیز همراه تنهایی او و غنای فقر او و عزت‌بخش او خواهد بود.»[۱]
  • «دنیا به آب دریا مانَد؛ که تشنه هر چه از آن بنوشد، تشنگی اش فزونی یابد تا او را بکُشد.»

بدون منبع[ویرایش]

  • «کسی که مزه رنج و سختی را نچشیده، نیکی و احسان در نزد او جایگاهی ندارد.»
  • «علومی را که مردم به آن نیاز دارند در چهار چیز یافتم:

۱- اول اینکه خدای خودت را بشناسی.

۲- بشناسی که خداوند با تو چه کار کرده است.

۳- بشناسی که خداوند چه چیزی از تو می‌خواهد.

۴- و بشناسی که چه چیزی تو را از دینت خارج می‌کند .»

  • «مومن همانند دو کفه ترازوست. هرگاه به ایمانش افزوده گردد، به بلایش نیز افزوده می‌گردد.»
  • «کسی که دو روزش مساوی باشد، مغبون است، و کسی که دومین روزش، بدتر از روز اولش باشد ملعون است، و کسی که در خودش افزایش نبیند در نقصان است، و کسی که در نقصان است مرگ برای او بهتر از زندگی است .»

پینوشت[ویرایش]

وابسته[ویرایش]

  1. اصول کافی ـ کتاب العقل باب 1 ح 12.

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ