محمود امجد

از ویکی‌گفتاورد

محمود امجد (زادهٔ ۱۳۱۸ خورشیدی) از اساتید حوزه‌های علمیه و از شاگردان علامهٔ طباطبایی، آیت‌الله بهاءالدینی، سید روح الله خمینی و محمد تقی بهجت است.







منبع‌دار[ویرایش]

  • «مکتب حضرت امیر (ع) کناره گیری از حکومت را بر دروغ گفتن برای رسیدن به حکومت ترجیح می‌دهد. شاید می‌شد یک دروغ را توجیه کرد اما دیگر از هدایت خبری نبود! حکومتی که با دروغ برسرکار بیاد باید با شمشیر حفظ شود و جز اجبار و زور چیزی از آن عاید انسانها نمی‌شود!»
    • محمود امجد[۱]
  • «شهوت فقط جنسی نیست! دستبوسی هم شهوت است! ریاست هم شهوت است! دلش می‌خواهد رساله بنویسد، شهوت نوشتن دارد! شهوت حرف زدن دارد!»
    • محمود امجد[۱]
  • «تعریف و تمجیدهای دیگران حتی تعریف امام معصوم نیز مشکلی از ما را حل نمی‌کند. مگر اینکه امام معصوم دعا کند که عاقبت به خیر شویم یا خبر دهد که عاقبت به خیر هستیم. مهم عاقبت به خیر شدن است. به قول حضرت آیت الله بهجت: شیطان تا آخرین لحظه با انسان کار دارد. ایشان به همین علت اجازه ندادند تا موقعی که در قید حیات هستند برایشان کنگره بزرگداشت گرفته شود. شیطان قسم خورده‌است که همه ما را گمراه کند. هرکسی را به طریقی گمراه می‌کند. از طریق منبر، از طریق مداحی، از طریق عبادت، از طریق نمازشب، ... علامتش این است که ما پیش خودمان مغرور می‌شویم! و عاقبت به شری مربوط به غرور است و هرکس پیش خدا شکسته نفسی کند عاقبت به خیر است. با کمی تمرین می‌توان به این باور رسید که دیگران بهتر از ما هستند و ما بدتر از دیگران!»
    • محمود امجد[۱]
  • «من به صداقت آقای موسوی یقیین پیدا کرده‌ام و اگر همه کره زمین غیر این را بگوید من از یقیین خود دست بر نخواهم داشت.»
    • محمود امجد[۲]
  • «پرهیز به معنی کناره گیری یا انزوا نیست. پرهیز در متن اجتماع و در حین انجام عمل اتفاق می‌افتد. باید وارد اجتماع شد اما دروغ نگفت! باید از این آتش ترسید و مال یتیم را نخورد! اتقو یوما، اتقوا... یعنی پروا کنید نه اینکه انزوا کنید. اسلام دین اجتماعی است. وظیفه انسان این است که خودش را بسازد و وارد جامعه شود... وظایف افراد هم با هم فرق می‌کند. یکی ممکن است ذخیره باشد. در تاریکی نشسته اما روشنایی را می‌بیند. منتظر انجام وظیفه‌است. در موقع خودش وارد می‌شود و وظیفه اش را انجام می‌دهد! معمولا هم نقطه عطفی را به وجود می‌آورد! با یک حرکت یک مملکت را نجات می‌دهد. هر کس حد خودش را نگهدارد بهترین خدمت را به جامعه کرده‌است. برای ما ورود به جامعه و تحمل سختی‌ها و شنیدن ناسزاها و... باعث خودسازی می‌شود. تقوی یعنی حضور در صحنه و پروا از خداوند!... شناخت حد خود نیز بسیار مهم است. نباید در موقعیتی وارد شد که از طاقت و توان خارج است. انقلاب ما انقلاب عظیم و تجربه خوبی بود اما متاسفانه خودسازی کم بود. افرادی ممکن است گاهی با دست بوسی سوار شوند! ما به امثال مدرس نیاز داریم. خدا رحمت کند او را.»
    • محمود امجد[۱]
  • «ما باید دست به دست همدیگر بدهیم. چرا که جامعه ما فلج شده است. آدم از این همه ناهنجاری دق می کند و می خواهد بمیرد. خداوند شاهد است که من اگر اختیار داشتم به غار می رفتم، تا نه چیزی ببینم و نه چیزی بشنوم. همه ما باید توبه کنیم. ما بد دین هستیم. ما باعث شده ایم تا جوانان دین گریز شوند.»
    • محمود امجد [۳]


پانویس[ویرایش]

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ