ابراهیم یونسی

ابراهیم یونسی (۱۳۰۵–۱۳۹۰) مترجم ایرانی.

گفتاوردها

• «من معمولاً دستم را به خون نویسنده نمی‌آلایم و حتی الامکان سعی می‌کنم حقی از نویسنده ضایع نشود. مترجم باید به زبانِ خاصّ افراد توجّه کند و آن را به نوعی در اثر وارد کند که خواننده زبان شخصیّت را بخوبی درک کند، زیرا روایت یک پزشک با روایت یک هنرمند تفاوت دارد.»
• «داستان باید طوری نوشته شود که خواننده فکر کند زندگی خودش را دارد می‌خواند. قاعدتاً آثار امروزی که نوشته می‌شوند، باید این خصوصیّت را داشته باشند؛ چون نویسنده برای مخاطب می‌نویسد تا دلش را خالی کند و فکرش را بگوید.»
• «ما در حال حاضر توانایی خلقِ رمان را داریم. رمان در سال‌های ۱۹۲۰ توسط محمدعلی جمال زاده و بزرگ علوی به ایران آمد، اما ریشه کرد و از نمونه‌هایش به احمد محمود، محمود دولت‌آبادی و رضا براهنی می‌توان اشاره کرد. این داستان‌های نو هم که چیزی به آدم نمی‌دهند و اگر دلیلش را بپرسی، سریع خود را به «اولیس» جیمز جویس و «سوسک» یا «مسخ» فرانتس کافکا نسبت می‌دهند و اصلاً فکر نمی‌کنند چیزی که می‌نویسند در زندگی روزمرهٔ مردم هست یا نیست.»
• «معتقدم که مترجم، باید کتابی را ترجمه کند که برای جامعه مفید باشد و به درد جامعه بخورد. از این کتاب‌های سَبُک هیچ دوست ندارم ترجمه کنم. هیچ‌گاه سراغ آثار سبک و سخیف نرفته‌ام. ترجیح دادم همین تاریخ اجتماعی هنر را در چهار جلد ترجمه کنم که کار کمرشکنی بود و اگر آدم زحمت می‌کشد، پس بهتراست برای کاری مانا و پایا باشد تا بخواهد کتابی را ترجمه کند که مثلاً فقط به مسائل جنسی توجه کرده است.»
• «اگر می‌خواهیم آثار ادبی‌مان پا به‌پای سایر کشورها باشد، سانسور نباید باشد؛ چون نویسنده خودش به چارچوب‌ها و خط قرمزها توجه دارد.»